Tring tring…daar gaat de telefoon. Met een volle mond probeer ik zo snel als mogelijk mijn eten weg te proppen en de hoorn van de haak te tillen. Het is zo tegen half acht ’s avonds. Goedenavond, bent u meneer Krijnen, M.J.W. Krijnen. Ik antwoord: “Ja”. Of ik even tijd heb om een paar vragen te beantwoorden.
Men is namelijk er achter gekomen dat in Dongen men te veel betaald voor de noodzakelijke vaste lasten. U bent toch zeker tussen de 25 en 50 jaar? En daar gaan we dan. Het zoveelste callcenter probeert me weer een pensioen of verzekering aan te smeren. Als ik elke keer op de avances van deze kapitaalgrootmachten was ingegaan en maar zelfs een tientje per keer had ingelegd, zou ik haast mijn leven op mijn oude dag moeten gaan slijten op een eiland in de Stille Zuidzee. Gelukkig helpt het wel wanneer je vertelt dat je zelf ook bij een verzekeraar werkt en dat alles goed is geregeld. Het enthousiasme wordt dan ernstig getemperd en het gesprek is vaak binnen een paar seconden over. Mijn vrouw probeert nog wel eens voor de sport de vragensteller te onderbreken en zelf vragen te stellen. Het gesprek neemt dan een zeer verwarrende wending aan, hetgeen erg komisch is. Degene die achter de telefoon zit weet namelijk vaak nog minder van het product dan wij, waardoor ze erg in verlegenheid komen. Leuk! Ik kan mij niet voorstellen dat iemand op zo’n telefonisch advies ingaat. Ze weten tenslotte veel te weinig van je en wanneer je eenmaal toehapt, kom je er nooit meer vanaf. De producten die zij aanbieden zijn mijns inziens super-adviesgevoelig en het gaat bijna altijd over veel geld. Voor je het weet heb je spijt en blijkt het dat het je alleen geld heeft gekost omdat je het verkeerde product hebt afgenomen. Nee, mij mogen ze rustig laten eten ’s avonds en als ik erachter kom wie diegene is die mijn adres heeft verkocht zou ik die graag een schadevergoeding aan willen smeren. Een rechtstreekse inbreuk op de privacy vind ik het. Ik twijfel erover om bij het volgende gesprek niet gewoon de hoorn erop te gooien, maar dat gaat volgens mijn fatsoensnormen toch te ver. Het zo snel mogelijk duidelijk maken dat ik zelf ook bij een verzekeraar werk houdt de zaak nog binnen de perken. Ik heb meelijden met de mensen die deze smoes niet kunnen gebruiken.