Jammer genoeg is het gewone geld nog niet weg te denken in onze samenleving. Ook al pin en chip je als een gek, eens moet je toch de knip weer trekken en ouderwets met guldens betalen. Zolang het nog kan.
Meestal ga je dan naar een geldautomaat en haal je er met behulp van je pasje en pincode er een paar honderd gulden uit. Tot grote ergernis van de winkeliers betreft het hier vaak alleen briefjes van honderd. Tientjes en vijfentwintigjes komen slechts in de roulatie doordat de winkelier ze zelf gaat halen bij de bank. Zo’n geldautomaat heeft minimaal drie vakken om bankbiljetten in te doen, maar de Rabobank in Dongen had tot voor kort slechts twee bakken in gebruik, één voor honderdjes en één voor briefjes van vijfentwintig. Deze laatste voor de onverlaat die de voorkeuze van de bank overschreef en toch 175 of 250 gulden uit het apparaat wilde toveren. Wat schetst nu mijn verbazing? Kom ik een paar weken geleden voor de Rabo-automaat, suggereert het apparaat mij 450 gulden op te nemen. Ik denk nou ja, en wat schetst mijn verbazing: Niet de verwachte 4 snippen en twee geeltjes, maar een ware vuurtoren van 250 gulden en twee snippen verschijnen uit het apparaat. Ik overwoog nog met het apparaat in overleg te gaan om te vragen of hij die vuurtoren wilde wisselen, maar gelukkig bedacht ik me op tijd dat het stomme apparaat toch niets voor me zou kunnen betekenen. Een briefje van 250 is nu een bankbiljet waar echt helemaal niemand op zit te wachten. Het is een typisch pinbaar bedrag en winkeliers kreunen en zuchten al bij het verschijnen van dit biljet door de forse uitdunning die het op hun wisselgeld tot gevolg heeft. Altijd enigszins beschaamd geef ik het biljet dan met de verontschuldiging: “Ik heb niks anders” wanneer de verongelijkte middenstander mij vertwijfeld aankijkt. Nu zeg ik er al bij dat het aan de Rabobank ligt om mijn eigen schuld te verzachten. Ik kan me echter niet voorstellen dat de Rabobank op deze ‘reclame’ zit te wachten. Waarom nu juist in de nadagen van de gulden een forse distributie van wellicht het mooiste, maar ook tevens het onhandigste bankbiljet ter wereld? Heeft Welling van de Nederlandse bank de coöperatieve en handelsbanken korting beloofd door het alsnog in omloop te brengen van grote stapels ongebruikt paars bankpapier? Doet de Rabobank het om de klanten te pesten en ze te dwingen te gaan pinnen? Ik weet het niet. Wel wil ik de banken oproepen bij het afbouwen van de Nederlandse gulden te beginnen bij dit biljet en wel nu. Dan hoef ik niet meer met een rode kop bij de winkelier mijn overliquide situatie uit te leggen.