Geachte meneer Stekelenburg,
Sinds 1993 werk ik in uw moderne industriestad en op zich ben ik daar heel blij mee. Weliswaar niet dat ik iets met die industrie heb, maar Tilburg ligt vanuit Dongen niet ver weg en mijn Tilburgse werkgever is -al heeft deze niks met industrie te maken- waarschijnlijk de beste van heel Tilburg.
Het kantoor waar ik werk ligt vanaf mijn huis in Dongen 11 km verder oostwaarts. Ik vind dat net iets te ver om te fietsen en ik carpool al sinds ik er werk samen met mijn vrouw, die bij dezelfde werkgever in dienst is. Aanvankelijk konden we beiden nog wat graslucht opzuigen op weg naar Tilburg, maar met de komst van de Fuji zo’n 15 jaar geleden werd het al duidelijk: deze long aan de westkant van Tilburg moest geofferd worden. De Dongense weg werd geasfalteerd en voorzien van middenbermpjes en heuveltjes zodat inhalen onmogelijk werd. En toen kwamen ze. In ras tempo verschenen de grijze dozen links en rechts van de Dongense weg. Wanstaltige damwandprofiel-hallen van de explosief groeiende logistieke infrastructuur werden zij aan zij in no-time uit de grond gestampt. Eén, twee, acht tien, 100. De welstandscommissie heeft hier het gedogen van architectonische gedrochten tot kunst verheven. Ik kan het niet meer bijhouden. Ook toen was er eigenlijk nog niet zoveel aan de hand. In plaats van 12 minuten deed ik er 15-20 minuten over om in Tilburg te komen. Dat is te overzien. Maar sinds een jaar of twee gaat het goed fout. De komst van grote jongens veranderde de zaak. Begon het af en toe eens met een uitschieter van drie kwartier 1,5 jaar geleden; nu moet ik standaard rekenen op minimaal een half uur reistijd wanneer ik naar Tilburg moet. Alternatieven zijn er nauwelijks en de sluiproutes -zover ze er zijn- zijn door iedereen al lang ontdekt. En de laatste maanden begint zelfs drie kwartier al normaal te worden. Dat gebeurt dus met een gemiddelde snelheid van 15 km per uur! Omdat ik op mijn werk mijn auto ook vaak nodig heb en dus gedwongen ben hiermee te gaan doe ik er met de fiets dus net zo lang over als met de auto. Ik heb collega’s in Oss die er maar 5 minuten langer over doen en die moeten meer dan 50 km reizen! Maar het einde lijkt nog niet in zicht. Is er onlangs een enorm distributiecentrum van Sony geplaatst aan de rand van de Vossenberg, zie ik tot mijn grote schrik dat zelfs tegenover de Moerse Hoeve een perceel van 4,5 hectare bouwrijp wordt gemaakt voor nog meer grijze dozen. Bovendien op een plek waar je één van de mooiste zonsondergangen van Brabant kunt aanschouwen. De Dongense weg, die toch al overbelast is, slipt echt helemaal dicht. Was het tot voor kort het forensenvolk en de Reeshofbewoners die daarvoor zorgden, nu komen er ook vrachtwagens bij, heel veel vrachtwagens. Wat gaat u hieraan doen, meneer Stekelenburg? Ik kan me toch niet voorstellen dat deze bedrijven staan te juichen wanneer het personeel er niet kan komen en ook de vrachtwagens niet fatsoenlijk uit kunnen rijden. Natuurlijk zegt u dat ik geduld moet hebben, want er komt een weg vanaf de richting Loon op Zand achter de Reeshof door die de Dongense weg gaat ontlasten. En hoe zijn die bedrijven daar toch gekomen? Heeft u die grond weggegeven of zo? Ik kan mij niet voorstellen dat ik mijn bedrijf op een plaats wil zetten waar mijn 1500 vrachtwagens die dagelijks op en af komen gemiddeld een kwartier of langer in de file staan. Dat kost 375 werkuren à pakweg 100 euro = 37500 euro per dag! Mijn antwoord is dat de nieuwe weg er al had moeten liggen. Bovendien begrijp ik dat deze weg een dergelijk karrenspoor is als de Dongense weg zelf, dus dat zal nauwelijks soelaas bieden. Dit kan niet langer wachten, want niet alleen ik, maar straks ook de bedrijven gaan mokken over de slechte bereikbaarheid, waarmee de Vossenberg een verpauperde industriële spookstad gaat worden. Dat wilt u toch niet? Wilt u eens werkelijk weten hoe het er nu aan toe gaat? Komt u maar eens een weekje bij ons logeren, meneer Stekelenburg. En probeert u ’s morgens eens op tijd op het stadhuis aan te komen. Ik wens u daarmee heel veel succes.