Ik lees vanochtend in de krant dat voornamelijk de jeugd zich tegoed doet aan allerlei nieuwe mixdrankjes. Mierenzoete drankjes met alcohol en pepmiddelen, stikduur en erg populair. Daar gaan de zuurverdiende centen bij Albert Heijn of de Konmar.
De bijeen geschraapte pecunia verdwijnt linea recta in de buidels van de slimme fabrikanten die met uitgekiende marketingconcepten erachter zijn gekomen dat de jeugd iets wil dat lekker weghapt en waar zowel jongens als meisjes voor vallen. Bovendien wordt het gebracht als een soort energizer, waardoor de illusie wordt gewekt dat het je helpt de disconacht door te komen. Dé uitkomst voor de huidige jongeling. Wij dronken vroeger bier en ook ik kan me herinneren dat de eerste keer dit echt niet lekker smaakte. Het was vrij bitter en je moest er zeker aan wennen, je gestel trouwens ook. Want menig te inhalige puber hing ’s nachts boven de ouderlijke pleepot het goudgele vocht al kokhalzend terug naar de natuur te brengen. Gezien het feit dat iedereen het deed overkwam je dit euvel wel. Maar de jeugd gunt zich geen tijd meer om ergens aan te wennen. Alles moet snel. Zij willen toegankelijke drankjes die de sinas en de cola direct kunnen vervangen maar met de gemengde kwaliteiten van alcohol en koffie. Hier komt nog bij dat het wel stoer staat. Dat uitgerekend jij wel drie euro kan betalen in de kroeg voor 25 cl chemisch genot. Je kunt niet achterblijven bij je vrienden en zeker wanneer je de alcohol nodig hebt om wat losser te komen, is op deze wijze imponeren blijkbaar een must. Niet dat jouw gedrag nu zo onderscheidend is; in die zin is het hetzelfde als het kopen van merkkleding: je valt pas op als je niet meedoet. Zo worden alle verslavingen geïntroduceerd. Het nieuwste op dit gebied is een spuitbus met drank die je oraal inbrengt. Een soort alcoholisch mondwater. Waar moet dit heen? Ik kan echt niet begrijpen hoe dit op de markt kan komen. Bijna alles in spuitbussen is óf zwaar vergif óf schoonmaakmiddelen en wel als laatste bedoeld om in te nemen. Beseft men dan niet dat je geen enkele controle hebt op de inhoud? Bij een fles kun je nog ruiken, naar de kleur kijken of voorzichtig proberen. Met zo’n spuitbus kan een zogenaamde jolige puber met een smakelijk etiket vliegenverdelger aanprijzen als de nieuwe trend. Voor je het weet word je vergiftigd. Ik heb al een naam voor dit drankje: Socrates’ Choice. Waarom doen de jongelui dit? Ze hebben verhoudingsgewijs veel geld te besteden en geven dit niet uit aan duurzame spullen, maar spenderen dit liever in de kroeg. Dat deden wij vroeger ook wel, maar wij hadden veel minder te besteden en hadden daarom ook niet zoveel keus. Duurzame goederen waren in mijn jeugd relatief veel duurder en daardoor vaak onbereikbaar. Een paar pilsjes waren nog wel te betalen en de marketeers hadden de jongerenmarkt niet als melkkoe onderkend. Daar was ook geen enkele reden voor. Er heerste werkeloosheid en baantjes lagen voor de jeugd zeker niet voor het oprapen en geld was er dus niet. Nu wel. De jongelui hebben het drukker dan ooit. Ze moeten naar school, krijgen huiswerk, moeten gaan sporten, hebben bijbaantjes en moeten in de weekends uit. Ze zijn al overspannen voordat ze werkelijk aan hun toekomst beginnen. En nergens liggen beperkingen. Met hun door de smoelsmeden geüniformeerde uiterlijk rennen ze achteloos met hun nog tomeloze energie door deze mooi-weer wereld. Kritiekloos laten ze alles gebeuren zonder enig moment retrospectief afstand te nemen. Waar Ik vraag me dan ook sterk af wat er gaat gebeuren als ze werkelijk aan de bak moeten komen. Komen er straks mensen van pakweg 32 jaar voor met een burn-out? Zullen ze ooit tevreden worden? Ik merk nu al in mijn werkomgeving dat de pas afgestudeerden alles snel beu zijn en het allemaal niet snel genoeg kan gaan. Verveeld en ongeduldig zijn ze wanneer ze iets routinematigs moeten doen. Carrière maken staat voor ze synoniem aan snel geld verdienen. Ze kijken me zeer glazig aan wanneer ik vertel dat de ontwikkelingen binnen het bedrijf waar ik werk me werkelijk in mijn hart kunnen raken. Onbegrijpend vertellen ze me dat wanneer ze het niet bevalt ze zo weg zijn. Ik denk dat het weer eens tijd wordt voor een recessie.