Een maand geleden sprak ik nog over Fortuyn als dat het allemaal wel over zou gaan en dat er door de verdeeldheid en achterklap het een luchtbel zou blijken. Ik ben bang dat ik me ernstig aan het vergissen ben. Fortuyn heeft nu. als eigen partij, een klinkende overwinning gehaald in Rotterdam.
Het van oudsher PvdA-bolwerk is ingestort en Fortuyn is gelijk de grootste. Dit betekent waarschijnlijk dat voor het eerst sinds decennia er geen PvdA meer in het college komt. Hoe ontstaat toch zoiets? Pim appelleert op een gevoel van onvrede. Jarenlang door de keurige politici min of meer verbannen onderwerpen zijn door Pim Fortuyn nu duidelijk op de kaart gezet en de ware aard van ons volk komt boven. Was ons eeuwige compromismodel zoals het poldermodel ook wel kan worden genoemd een toonbeeld van redelijkheid en fatsoen; blijkbaar heeft de gewone man dit geheel gehad en nu het economisch wat slechter dreigt te gaan begint men zich af te zetten. En waartegen zet men zich af? Veiligheid, onderwijs en de gezondheidszorg zijn de belangrijkste items. En vooral veiligheid wordt in verband gebracht met buitenlanders. Doordat ze door een taalachterstand en cultuurverschil niet direct aanhaken bij de Nederlandse maatschappij, gaan vooral de jongere generaties buitenlanders in de fout. En wellicht had de regering dit veel eerder en wellicht ook harder moeten aanpakken, maar doodsbang om niet als discriminerend geboekt te staan, is men enigszins verlamd geraakt. Bolkensteijn heeft als eerste hierover iets gezegd, maar iedereen krabde toen nog achter hun oren. Fortuyn zegt het onomwonden en op zo’n manier dat Melkert, Rosenmöller, Dijkstal, de Graaf en zelfs Balkenende hier niets tegen in te brengen hebben. Ik heb vorige week woensdag alleen een stuk gezien van het debat tussen deze mensen zonder slechts één woord gehoord te hebben Al snel zag ik gewoon door de bodytalk van Fortuyn en vooral Melkert hoe de zaken er voor stonden. Fortuyn is een populist, intelligent en zeer welbespraakt en veegt met al zijn opponenten de vloer aan. Melkert minacht de man zo dat hij de fut niet op wilde brengen om maar iets van een debat te gaan voeren. Het gevolg is dat of Fortuyn nu wel of geen programma heeft op 15 mei de aardverschuiving gaat veroorzaken die verwacht wordt. Daar komt nog bij dat door de slechte performance van de diverse lijsttrekkers er binnen de partijen gekonkel zal ontstaan waaraan de Nederlandse kiezer een broertje dood aan hebben. En zo worden we in één klap een bruine natie. Jarenlang hebben we dit gevaar met dorpsgekken als Janmaat en Glimmerveen kunnen afwenden, maar nu is er geen weg terug. Maar met praten alleen komt hij er niet. Het van de week uitgebrachte verkiezingsprogramma in boekvorm geeft ook niet direct aanleiding anders over Fortuyn te gaan denken. Wel typisch is dat hij een beroep doet op Kok om hem niet meer te demoniseren terwijl hij Jan en alleman schoffeert in zijn programmaboekje, Sein Kampf. Wanneer zal blijken dat president Fortuyn ook een holle frase is zal de kiezer snel terugkeren op het goede pad. Maar met zo’n dwaling kan het toch even slecht aflopen met ons land in internationale zin. Nu is het alleen nog wachten tot Fortuyn zijn Kristaalnacht organiseert. Ik denk dat ik maar gauw op vakantie ga, voordat ik moet zeggen dat ik uit Nederland kom.