Voetbal en geld

Je ziet het gewoon aankomen. De economie stagneert, of eigenlijk is deze in een vrije val gekomen, en de voetbalclubs krijgen problemen. De torenhoge begrotingen zijn voor het grootste deel afhankelijk van sponsoren en financiers en wat gebeurt er bij economische malaise?

De sponsors trekken zich terug en de financiers gaan mokken omdat de begroting gaten gaat vertonen. De sponsoren wenden hun geld aan om hun eigen hachje te redden en de voetbalclub ziet met lede ogen toe dat alle ambities, die toch al niet in verhouding stonden met de prestaties, in rook opgaan. Het begint met de transfermarkt. Je net-over-de-topspeler krijg je in deze postmoderne slavenhandel niet meer verkocht en nieuw talent aantrekken, daar is geen geld voor. De kathedralen van het voetbal, die de afgelopen jaren zijn verrezen in de periode dat de bomen in de hemel groeiden, staan geldverslindend leeg en de gelovigen uit deze kathedralen -als je de voetbalsupporters al zo mag noemen- is een assertieve en agressieve groep outcasts geworden, die uit frustratie bij de eerste de beste tegenslag de eigen club en trainers bedreigen en de tegenstanders en wedstrijdleiding schofferen. Geweldige sport of eigenlijk gewelddadige sport. En wat moeten we ermee? Ik heb al eerder betoogd dat de relatie tussen de prijs die een supporter moet betalen om een wedstrijd te gaan bekijken niet in verhouding staat tot de kosten die gemaakt worden door de club. Daarmee maak je je als club volledig afhankelijk van derden. En als er ook nog eens maatregelen gefinancierd moeten worden om te voorkomen dat alles uit de hand loopt, dan gaat het hard met het geld waarvoor je niets terugkrijgt. En volgens mij wordt het voor de voetbalfan ook niet meer aantrekkelijk. Doordat er een aantal raddraaiers zijn, ben je bij voorbaat al een soort crimineel als je in een vreemde stad een voetbalwedstrijd van jouw cluppie gaat bekijken. Je wordt met de medefans door een cordon geleid naar het stadion alsof je behoort tot een kudde schapen op weg naar het slachthuis. Aangekomen in het stadion kan jouj hetzelfde gebeuren als het schaap uit deze kudde. U snapt het al: deze jongen zie je niet op de tribunes van een voetbalwedstrijd. Hij is geen masochist en aan knokken heeft ie al helemaal een broertje dood, Rinus Michels zei het al: “Voetbal is oorlog”. Maar hij bedoelde het op het veld en ik zie het ernaast gebeuren. Waar dit naar toe moet? Misschien moeten we hier gewoon doorheen om weer terug te keren naar de normale proporties van sport. Waar je achter een ijzerdraadje door een betonnen paaltje wordt gescheiden van de spelers op het veld en waar je zonder bang te hoeven zijn met de fans van de tegenstander in de kantine na afloop kunt gaan snoeven over de overwinning onder het genot van een pilsje. Sport waarom het draait om sportiviteit wat volgens van Dale betekent dat het draait om een eerlijk spel met kansen op overwinning én nederlaag. Door al dat geld is de eerlijkheid ver te zoeken en de kansen op een nederlaag werden afgekocht. Daar is nu dus even geen geld meer voor en wat mij betreft hoeft dit ook nooit meer terug te komen. Leve de sport!

KLIK OP ONDERSTAANDE KNOP OM DE ERGERNIS TE BELUISTEREN

Beoordeel dit bericht