Meneer van Puffelen

Het is droevig gesteld met het gedrag van ons Dongenaren. De gemeente is gestart met een serie cartoons in hun informatiekrant over ene heer van Puffelen, die een Dongenaar moet voorstellen, die veel van de gedragsregels aan zijn laars lapt. Hierdoor komt hij regelmatig in de problemen.

Op deze ludieke wijze probeert de gemeente de Dongenaar te informeren over regelgeving en afspraken. Dit lijkt op zich wel aardig, maar hoe droevig is het eigenlijk gesteld als je uitsluitend met behulp van iconen en cartoons iemand iets duidelijk kan maken. Dingen waarover ieder mens met een beetje gezond verstand en morele instelling niet eens over hoeft na te denken. Het lijkt wel alsof we langzaam aan weer afzakken naar het beeldschrift. Inderdaad; de Nederlandse taal is niet de gemakkelijkste en door de grotere omvang van onze multiculturele samenleving zal niet iedereen in staat zijn om alles wat van belang is te kunnen lezen. Maar langzaam bekruipt me toch het gevoel dat er helemaal niet meer wordt gelezen en de mensen uitsluitend zich nog oriënteren op pictogrammen, iconen en cartoons. Het hele leven wordt een plaatjesvoorstelling. Psychologen zullen wel hebben onderzocht en bevonden dat een plaatje de meest directe weg is naar de hersenen, maar in mijn ogen maakt het de mensen ook lui en en geeft het geen mogelijkheid tot verdieping. Daarmee bedoel ik dat een icoon of cartoon een eenduidige rechtstreekse boodschap heeft, waarbij de inhoudelijke bedoeling overduidelijk is. Nuances ontbreken ten enenmale. Dat betekent dus dat wanneer je regelgeving op deze wijze wil weergeven dit moet terugbrengen tot één geheel. Daarmee lijk je dan het publiek wel goed te informeren, maar met alle afwijkingen, die in ons stelsel meer legio dan uitzondering zijn, kun je niets. Omdat de burger denkt op deze versimpelde wijze goed te zijn geïnformeerd loop je zelfs nog het risico dat men juist dingen doet die men niet wil. Een beetje paradoxaal dus. Toch denk ik met de gemeente mee dat het niet anders kan. Wanneer ik zie hoe massaal de meeste elementaire regels worden overschreden, moet je wel een direct appèl doen op de hersenen om iets duidelijk te maken. Nuances komen dan op de tweede plaats. Ik word er echter wel een beetje treurig van dat ouders, scholen, wetgevers en opvoeders blijkbaar niet meer in staat zijn deze elementaire regels zodanig op een normale wijze over te brengen dat ze door iedereen als normaal beschouwd worden en een onderdeel uit gaan maken van je geweten. Daar heb je tegenwoordig dus plaatjes, iconen en cartoons voor nodig. De vraag is echter of dit helpt wanneer je ze plaatst in een informatiekrantje, dat met de beste bedoelingen de plannen van de gemeente uitlegt en dus bij voorbaat als slaapverwekkend wordt afgelegd bij het oud papier. Nee, het lijkt me beter de cartoons in de weekbladen te plaatsen of op de kabelkrant te plaatsen of als posters in de publieke ruimtes als scholen, bibliotheek en gemeentehuis te hangen. En mogelijk is het ook wel iets om een lesprogramma op scholen te ontwikkelen om plaatselijke regelgeving onder de aandacht te brengen. dan leren ze in ieder geval iets waaraan ze wat hebben.

KLIK OP ONDERSTAANDE KNOP OM DE ERGERNIS TE BELUISTEREN

Beoordeel dit bericht