Kundalini

Meestal schrijven wij in deze column een ergernis weg, maar Paul en ik hebben besloten om de rubriek om te dopen in “mijmeringen”. Daarmee hebben we ook mogelijkheden wat positieve geluiden te laten horen.

En als eerste wil ik daarbij de kans grijpen om hier iets te zeggen over het musicalspektakel “Kundalini” wat op dit moment nog wordt opgevoerd in de Salamander. Er zullen nog drie voorstellingen zijn: vanavond, morgenmiddag en morgenavond en als u nog niet bent geweest en er zijn nog kaarten, dan is het een zwaar gemiste kans wanneer u hier niet probeert nog tussen te komen. Zowel wat betreft voorbereiding, ontwerp, organisatie als uitvoering kan ik alleen maar zeggen dat het geweldig is dat we zoiets in Dongen voor elkaar kunnen krijgen. Ook al houd je niet van musicals, het geheel heeft een erg professionele uitstraling en is erg vakkundig in elkaar gestoken. En dan te bedenken dat het louter amateurs zijn die dit voor elkaar gebokst hebben. De Salamander oogt met de grote tribune en het fantastische decor als een waardige schouwburg. Toen we aankwamen verliep ondanks de grote drukte alles perfect en we konden zonder dringen onze auto en jassen kwijt en werden keurig begeleid naar onze zitplaatsen. Hulde voor de logistiek. Ook het licht en geluid zijn prachtig. Er doen volgens mij wel meer dan 50 mensen mee op het podium en deze zijn allen voorzien van meerdere zeer afgewerkte en fraaie kostuums, die erg effectief de rollen weergeven. Ik ben naar voorstellingen geweest waarvoor ik meer dan 40 euro heb moeten betalen, waar dit aanmerkelijk minder verzorgd was. Ook het programmaboekje in full-color doet niets onder aan die van een van de Ende-musical, maar is alleen de helft goedkoper. Het verhaal is een redelijk klassieke tragedie, waarvan het even duurt voordat het op gang komt, maar eenmaal gevangen door het thema is het zeer goed te volgen. Omdat er nogal wat meerstemmige koorpartijen zijn is logischerwijs de verstaanbaarheid wel eens een probleem. Dat ligt dus niet aan de kwaliteit van het koor of de solisten, want ze hebben uitstekend getraind de teksten zo duidelijk mogelijk uit te spreken. De hoofdpersonen zitten goed in hun rol en leveren een goede vocale prestatie, ondanks de soms toch wel erg ingewikkelde arrangementen. Want de muzikale breinen achter dit spektakel hebben zich er niet gemakkelijk vanaf gemaakt. Vaak komen er meerstemmige en canonachtige passages voor met niet de meest voor de hand liggende melodielijnen, waardoor er van koor en solist heel wat gevraagd wordt. Dat geldt overigens ook voor het orkest, waarvan je het idee hebt dat het er in het geheel niet is. Het lijkt wel of het van te voren is opgenomen; daarmee hulde aan de techniek en de muzikanten. Het meest in het oog springende vond ik de choreografie. Normaal ben ik bij een theatervoorstelling hierop niet zo gefocust, maar het viel me op hoe prachtig de bewegingen op het podium in en uit elkaar vloeiden en vooral ook hoe synchroon. Werkelijk geweldig. Kortom een zeer geslaagd evenement van stichting Ritzel, die na Spinner en de Tovenaar van Oz telkens weer bewijzen er nog een schepje op te kunnen doen. Het zal echter wel een hele toer worden om dit nog te evenaren, laat staan te overtreffen. In mijn ogen is hier het meest haalbare op het gebied van amateuristische kunstbeoefening weggezet en dan nog wel in Dongen. Ik denk als inwoner van onze gemeente dat we hier heel erg trots op mogen zijn en ik hoop voor de mensen van Ritzel dat ze eveneens zo over denken, zodat ze gemotiveerd blijven over een aantal jaren weer zoiets prachtigs weg te zetten.

KLIK OP ONDERSTAANDE KNOP OM DE ERGERNIS TE BELUISTEREN

Beoordeel dit bericht