Doodgeschoten: Cor van H. Nederland heeft geluk. Ondanks dat we in een rechtsstaat zouden moeten leven hebben de criminelen onderling zo hun eigen regels en wanneer dan zo’n zware jongen -ontvoerder van Heineken en zijn chauffeur- wordt doodgeschoten door zijn collega’s kan ik er helemaal niet om treuren.
Sowieso treur ik niet bij het overlijden van gespuis. Opgeruimd staat netjes. En wat schetst mijn verbazing. Ook criminelen moeten worden begraven, en dat gebeurt dan ook. Cor van H. is in maffioso-stijl begraven. Een open koets met 8 paarden ervoor deed lijken op een koninklijke uitvaartstoet. Een triomftocht dwars door de stad. Het geheel is nog net niet live op TV uitgezonden, Joop van Zijl is ook niet voor het geven van commentaar opgegraven en Maartje van Weegen wachtte eigenlijk op een telefoontje. Elke zender heeft er minimaal melding van gemaakt. En als dat dan zo iets zo prominent in het nieuws komt ga je je ergeren. De hoofdcommandant van de Amsterdamse politie, de heer Kuijper, deed dit ook. Hij vond het een schoffering van de rechtsstaat, hetgeen ik geheel beaam. En ik denk dan aan alle hardwerkende eenvoudige overleden mensen, die hun hele leven in dienst hebben gestaan voor hun gezin, hun baas en hun omgeving en die uit bescheidenheid volstaan met een kleine rouwadvertentie en een eenvoudige dienst. Nee zo’n minkukel krijgt een uitvaart als een vorst, maar wettelijk kun je daar natuurlijk niets aan doen. Ook mensen mobiliseren om zoiets te saboteren zou ik ook maar niet doen, want de vriendjes van de overledenen zullen jou echt wel weten te vinden. Het zal dan dus blijven bij een walgelijk schouwspel voor intimi en door de paranoïde gluurdermentaliteit van de pers is men toch benieuwd hoe zo’n begrafenis eraan toegaat en wie er nu zo allemaal op afkomt. Ik zie dan in mijn verbeelding van die breedgeschouderde wat donkere, met zonnebril getooide koppen die zo’n onopvallende bobbel links aan hun borst onder hun colbertje hebben, en wat zenuwachtig heen en weer lopen. Verder een aantal naaste familieleden, onherkenbaar met zwarte voiles, die achter de kist aan zenuwachtig frunnikend met hun zakdoeken hun bedekte gezichten aan het deppen zijn. Ik laat mijn fantasie teveel op hol slaan. Nee, het is eigenlijk één grote lange uitgestrekte middelvinger naar de maatschappij en justitie om te koketteren met de ongebreidelde rijkdom die het criminele bestaan nu eenmaal oplevert en dit schaamteloos bij zo’n afscheid ten toon spreidt. Zo van: ik ben wel dood, maar het heeft me geen windeieren gelegd. Dat kan dan wel zo zijn, maar ik loop hier nog gewoon rond. Of loop ik nu gevaar??