Dongen heeft best ambities. Ik mag me dan vaak kritisch uitlaten over het bestuur en de politiek, maar in mijn hart vind ik dat het op zich allemaal niet zo slecht loopt. In het algemeen zijn alle partijen on-speeking-terms en nou ja, dat het dualisme niet echt op gang komt kun je na een 150 jaar durend monistisch stelsel ook niet verwachten dat met en knopomdraai alles ineens anders wordt. Ze doen hun best aan de Hoge Ham.
Eén van de ambities in Dongen is om het centrum aan te pakken. Het ontbreekt Dongen aan een hart. Leuke, verzorgde wijken; een moeilijk en krampachtig verkeerscirculatiecompromis, een paar aardige gebouwen, maar een centrum: nee. Door de oorspronkelijke lintbebouwing en het afbreken van fabrieken en kenmerkende gebouwen en ijkpunten heeft Dongen nog het meeste weg van mijn gebit: Veel gaten en vullingen. Ook ons gemeentebestuur ziet dit en de gemiddelde Dongenaar moppert er ook wel over. Wanneer het over winkelen gaat denkt een Dongenaar aan Oosterhout, Breda of Tilburg en zijn boodschappen doet hij in ons dorp citeert wethouder Velthoven o.a. mij uit een vervlogen column in de krant deze week. Nu denk ik persoonlijk dat met een facelift van het centrum het gedrag van een Dongenaar niet echt zal wijzigen. Dingen in ons dorp gaan hier niet zo snel en al zou het wel aantrekkelijker worden om in Dongen te shoppen; de opbrengst tegenover de kosten van een winkeltje in een dorp als Dongen zullen helaas nooit leiden tot hele grote marges. Dongen ligt te dicht bij grote concurrerende steden en zal daardoor geen regionale aantrekkingskracht ontwikkelen op dit gebied, al zouden de winkels oogverblindend zijn. En kijk je naar het huidige winkelaanbod dan kan ik op 4 plaatsen binnen honderd meter een koelkast of stereoset kopen, en worden de bestaande winkels alleen maar groter ten koste van de afwisseling in het aanbod. Ik blijf waarschijnlijk gewoon uitwijken naar de buurgemeenten. Daarom denk ik dat het centrum meer een ontmoetingsplaats moet worden, waar bij mooi weer leuke terrassen te vinden zijn en waar door een integratie van binnen- en buitenactiviteiten culturele activiteiten op kleine en grotere schaal kunnen plaatsvinden. En een uitgaansstraatje met een paar cafés en restaurants een beetje dicht bij elkaar, zodat zaterdag na vijf uur nog wel iemand te vinden is in -wat men noemt- het huidige centrum van Dongen. Te groot moet je dit niet aanpakken. Wel compact en gezellig. Verdeel de Cammeleur in min of meer drie tot vier cafés met zaaltjes voor verenigingen en uitvoeringen van klein tot middelgroot. Zet het een beetje bij elkaar en zorg dat de mensen hun fiets en auto in de buurt kunnen zetten. Lossen we drie dingen tegelijk op: de onmogelijke Cammeleur, het lege centrum en het tekort aan accommodaties voor verenigingen. Op 6 oktober 2003 mogen de Dongenaren meepraten over hoe we het centrumplan gaan aanpakken. Joop Velthoven zal er zijn met een blanco vel papier, want plannen zijn er nog niet. Het zal ook moeilijk worden. In deze economische moeilijke tijden: wie gaat het betalen? De Dongense politiek is allergisch voor kostenverhoging van de burger, dus gaat Joop ten strijde als een soort Don Quichotte tegen de windmolens en de vraag wordt: wie wordt Don Pancho.