De digitale sleutelbos

Ik internet al zo’n 8 a 9 jaar en hoe langer hoe meer ga je internet ook gebruiken om dingen te kopen. Vooral de laatste jaren wordt het aantrekkelijk om dit ook via Internet te doen.

In ons dorp kun je echt niet alles krijgen en met Internet is heel de wereld zowat een warenhuis geworden. Op zich gaat het gemakkelijk, al zijn de consumenten best aarzelend over betalen via Internet. En ook bedrijven willen wel weten met wie ze zaken doen en vaak moet je eerst een gebruikersnaam en wachtwoord intypen om je te authentiseren, ofwel bekend te maken. Op zich ook niet zo’n ramp (mits je de spam kunt onderdrukken). Maar van al die gebruikersnamen die je vaak nog worden opgedrongen en passwords, waarvan je ook niet eens meer weet wat je nu hebt ingevuld word je langzamerhand wel een beetje gestoord. Lange lijsten met mailtjes m.b.t. passwords en gebruikersnamen bevolken mijn outlookarchief, waarmee ik zo een digitale sleutelbos heb gekregen, waarvan regelmatig de sleutels kwijt zijn. Een computercrash betekent zowat een nieuw digitaal leven. Daar zouden ze iets op moeten verzinnen en het lijkt nu dat mijn gebed wordt verhoord. De eerste kamer heeft een wet goedgekeurd, waarbij een digitale handtekening, mits aan een bepaalde beveiliging volstaat, gelijk getrokken wordt aan een handgeschreven handtekening. Now we’re talking. Ik was direct enthousiast en vorige week ben ik daarom voor mijn werk naar een seminar getogen waar men de juridische mogelijkheden en toepassingsgebieden liet zien. Heel veel is er mogelijk. Waarom is deze wet dan toch al bijna een half jaar in werking en gebeurt er zo weinig? Het antwoord is simpel: het kost geld, veel geld. Voor een consument kost een bruikbaar digitaal certificaat al gauw zo’n 200 euro. Voor die paar contracten waarbij de consument moet tekenen zal hij daarom blijven volstaan door de pen te hanteren. Dus al mijn dromen om snellere en betere administratieve processen te ontwikkelen in het klant-bedrijvenverkeer kan ik voorlopig wel vergeten. Wel zie ik toepassingsmogelijkheden tussen bedrijven, maar daarvan is het volume veel lager. Toch zou het wel een succes kunnen zijn als wij naar België zouden kijken. Die hebben een mopje over ons: Hoe kun je terug in de tijd reizen? Neem de trein naar Nederland. In dit geval hebben ze helemaal gelijk. Ook zij hebben invulling gegeven aan deze Europese wettelijke mogelijkheid, en direct hun paspoort daarop aangepast, zodat deze in te lezen is in een computer met een kaartlezertje. Iedere nieuwe paspoorthouder krijgt met zijn paspoort een digitale handtekening cadeau. Als blijkt dat we de boot op concurrentieniveau gaan missen, zullen we wel overstag gaan. Maar als de overheid doorgaat met zulke liberale bezuinigingen waarbij de vooruitgang in de weg staat, zullen we met lede ogen moeten aanzien dat Nederland ook bij de eigen ondernemers uit de gratie raakt.. Een gemiste kans in ons kruidenierslandje. Geef dan maar de Belgen, slimme Belgen…

KLIK OP ONDERSTAANDE KNOP OM DE MIJMERING TE BELUISTEREN

Beoordeel dit bericht