Je reinste doodsverachting is het deelnemen aan het verkeer in Turkije. Van achter het glas van een bus valt het meestal nogal mee, maar ga je erop letten, dan weet je niet wat je ziet.
Ik kan dit met recht zeggen want in mijn vakantie in Turkije heb ik dit vanaf een terras eens urenlang zitten te observeren. (Uiteraard met een biertje). De spelregels zijn op zich eigenlijk niet zo afwijkend als bij ons. In de auto moet je een autogordel dragen en als bromfietser of motorrijder draag je een helm. Als je dit niet doet kun je een bekeuring krijgen, al zal de eerste bekeuring van deze eeuw nog moeten worden uitgeschreven. Bij een eigen gehouden telling kwam ik op maar liefst op 4% autogordeldragers en 1 verdwaalde helm op een motorfietshoofd. Ik heb het eens nagevraagd bij onze hotelbaas. Ja, er staan straffen op, maar een autogordel doet een Turk alleen om wanneer hij buiten de stad moet zijn. Dan heb ik zeker uitsluitend naar het lokaal vervoer staan kijken. Als iemand niet gewend is direct een autogordel om te doen wanneer hij of zij een auto instapt, zal hij dit ook niet doen op langere stukken. Of er moet net een surveillancebusje van de politie tegemoet rijden. Het zal in Turkije niet anders zijn dan bij ons. Ook helmen zijn verplicht, maar ja het is zo warm in Turkije. Toegegeven, het zou veel veiliger zijn op de motor of brommer om je hoofd en lijf te beschermen zegt de hotelbaas, wijzend op een oude schaafwond op zijn elleboog. Driedubbel blind inhalen in een onoverzichtelijke bocht is ook een sport en ik begrijp daarom ook dat er in elke auto zo’n blauw oog van Allah aan de spiegel hangt. Op een of andere manier heeft God het goed voor met de Turken. Daarom snap ik ook niet waarom er nog geen formule 1-coureurs uit Turkije komen. Afgezien van het niet-dragen van gordels en helmen is het gemiddelde voertuig ook nog vaak technisch in een slechte staat. Veel minder dan de helft heeft deugdelijke of zelfs werkende verlichting. Bromfietsers rijden bijna allemaal zonder licht. Toch zie je eigenlijk niet veel gebeuren. Vrij organisch beweegt het verkeer zich zonder kleerscheuren, al zal ik het niet in mijn hoofd halen om een auto of bromfiets hier te huren. Statistisch is dit niet waar. Turkije is een zeer verkeersgevaarlijk land, maar ondanks hun grote mobiliteit en lak aan regels gebeurt er toch verhoudingsgewijs opvallend weinig. Misschien dat de GSM nog roet in het eten kan gaan gooien in dit schijnbaar vloeiende spel, want als er ergens veel mobiel gebeld wordt, dan is het wel in Turkije, altijd en overal: dus ook in de auto zonder handsfreeset, op de fiets en jawel zelfs op de brommer, rijdend. Maar deze laatste was dan wel een politieman, zonder helm, die mogen dat.