Vroeger was het wel een vorm van een zelfverzekerde houding wanneer je op de tv in een forum of van achter de tafel een sigaret of sigaar opstak. Dan zag je zo’n heerschap zeer omslachtig met veel retoriek een sigaar of sigaret aansteken, waarvan aan alle kant macht uitstraalde. Maar anno 2003 is dit helemaal niks meer.
Zeker niet omdat ons publieke medium toch een voorbeeldfunctie zou moeten hebben voor de kijkers en met de enorme antirooklobby, vind ik het roken op de buis not-done. Uiteraard wel in een film en zo, maar bij serieuze tafelgesprekken is het mijn mening dat het een taboe zou moeten zijn. Volgend jaar hebben alle medewerkers recht op een rookvrije werkplaats, dus dan zou het helemaal afgelopen moeten zijn, want ook cameralieden en regisseurs zijn werknemers. Je ziet het dan ook eigenlijk niet echt meer. Maar als je dan ziet dat het roken eigenlijk al in zijn geheel is verdwenen op tv, vallen de uitzonderingen op. Twee mensen, die wat mij betreft rokend of niet in zijn geheel niet op de tv hoeven te verschijnen, blijven zich openlijk schuldig maken aan deze blijkbaar niet onderdrukbare behoefte: Johan Derksen van VI en Theo van Gogh. Twee zelfingenomen etterbakken die het lak hebben aan alle regels en voorschriften. Een wat rebelse houding is mij ook niet vreemd, maar het demonstratief opsteken van rookwaar, waarmee ook gelijk het beeld van je nieuwe grootbeeld-kleuren-tv wazig wordt, vind ik geen gezicht, is zeker geen voorbeeldfunctie en is ook niet nodig. Ook zij kunnen toch wel een half uurtje zonder, maar vreemd genoeg hoor ik hun gastheren hier niets over zeggen. Niet zo van: “Johan, niet dat ik zo onder de indruk ben van jou, maar die stinkstok kan me helemaal niet imponeren en zeker ook de kijkers thuis hoef ik niet te trakteren op een mistbank achter de desk; zou je dat ding niet eens uitdrukken!” Of aan Theo van Gogh: “Theo, ik begrijp dat je met je vadsige lijf niet wil dat iedereen jouw scherpe contouren kan zien, maar om daarvoor de hele omgeving in een mistgordijn te laten hangen dat gaat zelfs mij te ver. Wellicht kunnen we het zo regelen dat je met je vette kop helemaal niet in beeld hoeft. Een grote opluchting voor het publiek lijkt me.” Maar wellicht zijn de gastheren een beetje bang van de reactie van deze patsers en durven ze daarom deze lieden niet aan te spreken. Toch blijf ik het een vreemd gezicht vinden in deze tijd en wat mij betreft moet dit echt van het scherm af. Ik ben zelf geen roker, maar ben wel van mening dat mensen een mate van vrijheid moeten hebben om hun verslaving te kunnen botvieren, maar je ook regels kunt opleggen met betrekking tot het openbaar roken. Bovendien vind ik dat je op de TV toch moet laten zien zoals het hoort, zeker in serieuze praatprogramma’s. Dus we moeten ze gaan boycotten op de TV, de rokers in panels. De lucht zou hiermee flink opklaren.