Het lijkt wel alsof elk jaar sneller gaat. Het is nu eind 2003 en ik kan me nog als de dag van gisteren de overgang naar het millennium herinneren. Dat is dus vier jaar geleden. Of de overgang naar 2002 met de invoering van de Euro. Ook alweer twee jaar geleden. Aan het einde van zo’n jaar kijk je altijd terug, maar ook vooruit.
De belangrijkste gebeurtenis in 2003 is de oorlog in Irak, een oorlog waarvoor een aanleiding verzonnen moest worden. Om invloed te blijven houden in de mondiale olie business is het erg belangrijk dat één van de grootste leveranciers, Irak, volledig meedoet. En Irak mocht door zijn isolement uitsluitend olie verkopen om het voedselprogramma in het land te steunen. Gezien de grotere schaarste aan olie op de wereldmarkt en een batterij hijgende vriendjes van Bush, die toch eindelijk ook weleens wat geld terug wilden zien na het inkopen van deze president van Amerika, moest Bush deze markt vrijmaken. Met valse informatie dat het land massavernietigingswapens zou hebben van zijn waarschijnlijk omgekochte inlichtingendiensten kreeg hij een coalitie met de Engelsen en zelfs de Spanjaarden bij elkaar om Irak op te rollen. En zo geschiedde. De heer Blikx, die alle deuren van Irak al had geopend als wapeninspecteur van de VN werd opzij geschoven en tanks rolden binnen; daarmee de geloofwaardigheid van de gehele wereldgemeenschap aan de laars lappend. Irak is inmiddels bezet door de Amerikanen en Engelsen en zelfs Balkenende kon het niet laten om een deel van de bezettingsmacht te leveren. Irak had eerst Saddam Hoessein en nu de kornuiten van Bush als baas. Voor de gewone man betekent dit in Irak alleen maar meer onzekerheid en het gevoel van victorie kent het trotse Iraakse volk totaal niet. Er is om drogredenen gewoon een nieuwe bezettingsmacht gekomen. Die massavernietigingswapens zijn helemaal niet gevonden. En alle wetten en regels die voor ons Westerse landen geheel normaal lijken, moeten in dit land worden doorgevoerd. Regels en wetten die niet passen binnen de cultuur van het land en daardoor op grote weerstand stuiten. Maar ok, Bush heeft het wel voor elkaar gekregen dat door deze oorlog de Amerikanen weer meer zelfvertrouwen kregen en de economie in eigen land echt booming is, in tegenstelling tot de staatsschuld. Maar wie taant daar nu naar. Ja in Europa maakt onze minister Zalm zich als enige druk wanneer het over staatsschuld of financieringstekort gaat. De grote jongens geven teveel uit en de dwerg is boos. Ook zo’n joke. Zalm vertelt dat de grote jongens de hand op de knip moeten houden. Hij krijgt geen bijval want alle andere landen zitten met hetzelfde probleem op de loer als de grote jongens en zien al een gat in hun begroting verschijnen. Ze steunen daarom Zalm niet omdat ze zelf niet in de beklaagdenbank willen komen. Maar nu blijkt dat er in de portemonnee van Zalm ook een gapend gat te vinden is. Daar sta je dan met je grote mond. Typisch Nederlands. Overal de moraalridder uithangen, maar zelf geen haar beter zijn. Ik denk dat Europa die drugsstaat aan de poort van Europa een beetje beu wordt. Miezerig etterstaatje.