Het dualisme is nu zo’n kleine twee jaar geleden ingevoerd en de resultaten zijn wat mij betreft niet schokkend. In zo’n plaats als Dongen hebben we er vooral in het begin alles aan gedaan om niet te snel dingen te veranderen. Veranderen is moeilijk en ingesleten processen zijn, zelfs niet als het moet, moeilijk om te buigen.
Langzamerhand en misschien niet in het tempo als het zou horen, komt er toch wel wat los. Een voorbeeld is de debatvergaderingen die nu zijn ingepland. Als je het op de keper beschouwt betekent het nog een vergaderavond meer per twee maanden in het gemeentehuis, dus het doel van het dualisme om de afstand met de burgers te verkleinen krijgt weer een paar uur minder kans om gestalte te krijgen. Maar een voordeel is dat er toch iets loskomt wat wel bij het dualisme past. De raad vergadert onderling over standpunten die niet direct in de besluitvormende fase verkeren. De discussies hebben hier meer de vorm van brainstormen. Blijkbaar gebeurt dat in de echte gemeenteraadsvergaderingen te weinig; kortom eigenlijk wil men nog over elk aan te leggen knikkerputje een plasje doen. Onze griffier is in het begin simpel weg ingezet als secretarieel medewerkster. Alle secretariële ondersteuning, die tot voor haar benoeming door het secretariaat van het gemeentebestuur werd uitgevoerd is doorgeschoven naar de griffier. Daardoor kreeg ze geen enkele kans om voldoende aandacht te besteden aan de dualismeprocessen. Ook dit wordt geleidelijk beter, want inmiddels is er geld beschikbaar gesteld voor ondersteuning. Twee opvallende berichten over gemeentepolitiek de afgelopen week. In het naburige Drimmelen is het vertrouwen in de burgemeester opgezegd omdat er geplande huurwoningen, plotseling koopwoningen werden en, u raadt het al, werden verkocht aan de kinderen van de notabelen. Een beetje dom, zou Maxima zeggen. Zoekt u nog een semi-corrupte bestuurder, dan is er nu één in de bakken van het CWI te vinden. Een typisch voorbeeld van het oude feodale gedachtegoed hoe gemeentes werden bestuurd in andere tijden. Een tegenovergesteld voorbeeld treffen we in Almere aan, waar men een methode heeft ontwikkeld om de burgers meer te betrekken in de politiek. In plaats van een aantal commissie- en gemeenteraadsvergaderingen, waarbij het uren duurt voordat de burger zijn puntje langs hoort komen, worden er iedere donderdagavond over diverse onderwerpen plenaire vergaderingen gehouden. Iedere burger kan aanschuiven en kan zijn mening kwijt. Op enig moment op de avond schuiven de gemeenteraadsleden aan de gezamenlijke tafel en beslissen over deze punten. Dat vind ik een creatieve oplossing en dat zou ook wat voor Dongen zijn. Maar laten we eerst maar eens afwachten hoe het nu met de debatten gaat, ik denk dat men dit al gek genoeg vindt.