Vroeger was de wereld een stuk rustiger. En met vroeger bedoel ik dan niet veertig vijftig jaar geleden, maar gewoon een jaar of tien, vijftien. Toen was er nog geen grootschalig internet, gsm, sms, imode, kabel, adsl. Niets van dit interactieve spul. Het nadeel van interactiviteit is het middelste van dit woord: actie.
Zelfs een DVD is interactief. Had je vroeger een VHS-band, dan stopte je deze in de recorder en klaar was Kees. Je kon opnemen en afdraaien en als je geluk had wist je hoe je een programma over twee uur automatisch kon opnemen. Maar nu is alles anders. Door de interactiviteit mag je niet meer in je luie stoel blijven zitten, maar wordt er actie verlangd. Een DVD is voorzien van een menu, waarmee je zelf kunt bepalen wat of in welke volgorde je het gebodene kunt bewonderen. Daar word ik al gelijk een beetje kriegel van. Ik wil wel kijken maar gewoon naar wat ik verwacht: een film! En niet als ik een speelfilm wil bekijken kunnen kiezen uit een filmgame, een interview met de hoofdrolspelers, een documentaire van the making of of wat dan ook. Ik wil gewoon onderuit naar een film kijken. Nee, ik hoor te kiezen. Dat wil ik dus niet, daar word ik onrustig van. En dan de GSM. Zit er een man heerlijk op een terrasje achter een Belgisch biertje te genieten van het mooie weer en het uitzicht bij een ontluikende lente: gaat opeens de mobiele telefoon. Nog even relaxed wordt het ding naar het oor gehesen en een moment later zie je de beller haastig opspringen, afrekenen en wegrennen. Weggeroepen. Als deze man nu eens geen GSM had? Dan had hij waarschijnlijk na zijn biertje gedacht van: Go, nog een biertje, ik zit hier heerlijk. En dan de imode, gsm-fototoestelletjes en smsjes. Niemand gaat meer rustig onderuit genieten. Nee, de telefoon wordt gepakt en driftig worden de onbenullige kladnotitietjes gelezen en beantwoordt. Geen tijd meer om even onderuit niets te doen. Niet dat ik zo’n onderuitzakker ben, maar ik wil wel zelf bepalen wanneer ik mijn rust neem, zonder opgejaagd te worden door de telefoon, een DVD of zelfs internet. Want met al deze moderne media kun je in korte tijd veel meer informatie verstouwen dan goed voor je is. Langzaam verstressen we volledig. Voel je je al schuldig wanneer je geen GSM bij je hebt. Alsof je je onderbroek bent vergeten. Dat moeten we toch zien te vermijden. Vorige week was ik een weekend in Antwerpen en tot mijn verbazing zag je hier nauwelijks vreemd in het publiek rondom zich heen roepende mensen, ofwel de GSM-er. Of de Belg is gewoon beter opgevoed en belt niet in een volle winkelstraat, of dit fenomeen is nog niet doorgedrongen in deze stad. Ik moet wel zeggen dat ik het best een vreemde ervaring vond. Ik ben afgelopen jaren in Lissabon, Dublin, Istanbul, Amsterdam, Utrecht, Groningen etc geweest en overal liepen één op de twee mensen met een mobieltje aan het oor en in Antwerpen dus nauwelijks. Het leek wel een flashback van de vroege 90-er jaren. Eerlijk gezegd beviel mij dit wel. De Belgen waren bovendien beter gekleed en handelden een stuk minder gestrest. De Belg houdt liever het heft in eigen handen en als echte Bourgondiër respecteert hij ook zijn eigen rust. Zo gek zijn ze dus nog niet.