Deze week werd het me allemaal duidelijk. Ik keek naar de tv en hoorde het nieuws. En ik hoorde een echo van begin jaren zeventig. Vanaf het moment dat ik me bewust ben geworden van actualiteiten ben ik opgegroeid met tv-verslagen over oorlogshandelingen. Dit was in die tijd Vietnam. Uit die verderfelijke Viernamoorlog hoorden we elke dag op het nieuws hoeveel Amerikaanse (en Vietnamese) doden er waren gevallen, alsof het een soort competitie was.
En toen ik dus aan het begin van de week realiseerde dat we nu ook al weken bezig zijn met een dergelijke opsomming dagelijks kreeg ik flashbacks met vergelijkingen van de Vietnamoorlog en deze Irak-situatie. Formeel is het geen oorlog meer in Irak, maar gezien de grote opstand die er nu is, kun je toch wel zeggen dat er wel degelijk oorlogshandelingen plaatsvinden. Eigenlijk hoe langer hoe meer. De reden van de Amerikanen om tien jaar geleden Sadam Hoessein niet op te ruimen was duidelijk. Met een niet strak bestuurd Irak ontstaat er onstabiliteit in de regio en aangezien 90% van de productie van organische energie uit deze regio komt is instabiliteit wel het laatste dat je daar moet hebben. De hoogmoed van Bush zorgde ervoor dat hij hiervoor na 11 september blind voor werd en dacht het varkentje even te kunnen wassen. Aanvankelijk leek het wel te lukken, maar de feitelijke macht in Irak is niet over te hevelen aan een regime. Er is namelijk niets. Dus noodgedwongen blijven de Amerikanen daar en worden hoe langer hoe vijandiger bejegend. Ook de partners in Irak beginnen het zo langzamerhand dun in de broek te krijgen, dus die staan ook niet echt te springen nog lang daar te blijven. Een impasse waarbij de vijandelijkheid toeneemt en de plaatjes hoe langer hoe meer op Vietnam gaan lijken. Ook in de VS zelf worden deze vergelijkingen gemaakt. Het komt Bush niet best uit dat het allemaal niet zo vlot loopt. Dat is dan in zo’n verkiezingsjaar dan weer meegenomen, want de populariteit van Bush is in Europa tot een minimum gezakt. Hij heeft zich echter wel in een spagaat gewrikt. Vertrekken de Amerikanen ook uit Irak, dan breekt er een burgeroorlog uit en versnippert het land en zal de vonk overslaan in de regio, met alle economische gevolgen van dien. Blijft hij, dan zal er net als in Vietnam hoe langer hoe meer troepen gestuurd moeten worden en zal het moeizaam zijn coalities te sluiten met bondgenoten. Daarmee zal het verzet in de regio gaan groeien en ook dit leidt wellicht tot nog grotere instabiliteit in de regio. Hij zit dus in een wespennest, door zichzelf opgezocht. En wij profiteren hieraan mee. Onze regering wil op goede voet blijven met Bush -ondanks een mokkend volk- en overwegen zelfs battlegroups te gaan formeren. Nog even en we hebben een minister van Oorlog. Mein Kamp(f).