Ik ben wel wat laat, maar ook ik heb iets over Idols te zeggen. Om te beginnen is Idols vermaak, te vergelijken met de grote shows uit de jaren zeventig en tachtig. Een slimme manier om mensen avonden lang te laten kluisteren aan de televisie. En waarom vindt men het mooi? Het is een mengsel van allerlei zaken: het straalt erg veel glamour uit, met een mannequintype als presentatrice met prachtige dure jurken. Er zit spanning in.
De competitie tussen de jonge mensen boeit. De media -tot zelfs het journaal- besteedt er uitgebreid aandacht aan en er is een kritische jury, waarmee de kandidaten en het publiek een haat-liefde verhouding hebben. Afgezien van de mooie presentatrice is de vergelijking met het vroeger zo populaire soundmixen van Henny Huijsman treffend. Toch is het net iets anders. De kracht van het concept van Idols is dat je tijdenlang mee kunt leven met de kandidaten en dat je als kijker positie kunt innemen. Bij Henny werd alles op dezelfde avond beslist en op het einde was er een winnaar, die dan later in een finale stond. Nee, de mensen rondom Idols hebben dit geraffineerder aangepakt. Wanneer je de competitie wint staat er iets moois te wachten: een prachtige begeleide carrière. En ondertussen weet half Nederland alles van jou, je familie en je verleden en ben je in één klap een BN-er. Vorig jaar verliep alles nog in grote onschuld. Hoewel al vreselijk populair stonden in de finale twee pubers zonder verleden, dus was er eigenlijk niets aan de hand. Nou ja, gelukkig nummer twee was eigenlijk nog te jong om te mogen worden uitgebuit in de commerciële glamourwereld. Maar Boris, de winnaar van dit jaar -mocht je het nog niet weten-, is iets ouder en is al een aantal jaren bezig om zich omhoog te werken in de showbizz. De sporen die hij hierbij heeft achtergelaten worden nu opgezocht en gevonden en de aasgieren maken vanaf het moment van de overwinning al misbruik van het vertrouwen dat de jongen in het verleden heeft gegeven en liften daardoor op een schandalige manier mee met de aandacht die Boris nu geniet. En dan zie je dat zo’n onschuldige competitie, die bedoeld is als vermaak voor de TV-kijker zich ontpopt als een keiharde zakenstrijd waarin men al spreekt van rechtzaken en kort gedingen. De hele roze wolk en de glamour maakt plaats voor het slijk der aarde en is ontdaan van de mythe. Uit heel deze situatie blijkt ook hoe bot wij Nederlanders eigenlijk zijn. Verdomd goed wetend wat de gevolgen zijn schromelijk misbruik maken van vertrouwen en het nalaten om eerst een fair deal te sluiten voordat je zaken onderneemt. En waarom? Puur om geld. Want als er wel vooraf overleg was geweest zou het of niet kunnen en daarmee de primeur weg zijn of -nog erger- veel te veel gaan kosten. Onder het mom: we zien wel waar het schip strandt, gaat men willens en wetens meedogenloos aan de slag. Alle publiciteit is meegenomen, want ook negatieve publiciteit is publiciteit en daar gaat het om. En zelfs ik met deze column doe hier vrolijk aan mee: schandalig!