Afgelopen week ben ik naar een seminar geweest. Dat doe ik wel meer, want het hoort bij mijn werk als ICT-architect. Vaak zijn seminars best wel saai, voornamelijk omdat er bijna alleen maar kerels in blauw, grijs of zwart kostuum rondlopen, zoals ik, en omdat de onderwerpen soms maar ten dele interessant of toepasbaar zijn.
Het is ook altijd de kunst om juist die sessies te kiezen, zodat het seminar nog iets van waarde heeft. Om de boel toch nog een beetje op te leuken wordt er vaak iemand bijzonders gevraagd om een praatje te doen; soms is het een bekende persoonlijkheid en soms iemand die iets bijzonders te vertellen heeft, trendwatchers of wat dan ook. Zo ook op dit erg druk bezochte seminar over ketenintegratie, waarbij de toekomst centraal staat. Deze keer was het Paul Ostendorf, die zich futuroloog noemt, iemand die in de toekomst kan kijken. Hij baseert zijn gegevens op de ontwikkelingen die nu zijn ingezet. Zo vertelt hij dat over pakweg 50 jaar een PC of iets dergelijks met de omgerekende waarde van 1000 dollar net zoveel denkkracht heeft dan de totale mensheid. En dan te bedenken dat we nu ongeveer zo ver zijn als een insect, dan is dat zeker een flinke sprong. Ik zal het wel niet meer meemaken want dan ben ik over de 100 en gezien mijn conditie zal ik die leeftijd wel niet halen. Hij voorzag ook een toekomst waarbij huishoudelijke apparaten bestuurd met chips elkaar kunnen beïnvloeden. Zo zou een chip in een pizzadoos de oven kunnen programmeren om de pizza zo goed mogelijk te kunnen bereiden. Zelfs de meest klunzige huisvrouw kan dan niets meer fout doen. Hij noemde deze ontwikkeling een HAN Home area network. Nog een stap verder is het body area network, waarbij we een chipje krijgen ingebracht dat ons kan authentificeren. Daarin kun je dus je paspoort, creditkaart, stemkaart, medische gegevens etc kwijt. Het ergste wat ons te wachten staat is dat er mensen zijn die niet zullen aansluiten in de deze nieuwe technologische maatschappij. Toen we in de oertijd elkaar bevochten met knotsen en het allemaal heel simpel was, was het verschil tussen de mensen die het voor elkaar hadden en diegenen die dit niet hadden 5 op 1 in welvaart. Na de industriële revolutie is dit verschil alleen maar groter geworden tot 390 staat tot 1. Wanneer de kennis in handen is van de happy few, dan zal dit gaan oplopen tot 1000 tegen 1. Een niet erg hoopvol toekomstperspectief voor de simpele ziel. Onze wereld zal hoe langer hoe meer in elkaar schuiven. Gesloten systemen zullen niet meer bestaan en alles zal aan alles gaan hangen. Internet is hierbij nog maar het begin. Nog een ander voorbeeld was de ontwikkeling van een gewone man. Vroeger mocht je tot je vier jaar spelen, tot pakweg je 20e/25e leren, tot je 65e werken en nog eens 15 jaar genieten. Dat is veranderd: spelen, leren en relaxen doe je al vanaf dag 1, want je moet wel iets leren om het huidige speelgoed te snappen. Werken doe je vanaf je eerste vakantiebaantje. Kortom wat vroeger achter elkaar gebeurde gaat in de toekomst parallel gebeuren. Je hele leven zal in het teken staan van spelen, werken, genieten en leren. Kortom wil je erbij horen dan zul je bij de mensen moeten horen die dingen klaarspelen, of dit goed beseffen. Als je alleen in verwondering blijft zul je het echter niet redden. Eigenlijk best eng, het presteren zul je je hele leven moeten doen. Met pensioen gaan doe je maar na je dood.