Heel Nederland zit vanavond achter de buis om zich één uur en drie kwartier te laten ergeren aan minimaal 11 verwaande opgeblazen superego’s die ondanks hun talenten het voor elkaar krijgen om niets klaar te spelen. En hoe komt dit? Ik als één van de 15 miljoen Dick Advocaten weet het natuurlijk ook niet, maar heb wel mijn bedenkingen.
Als je een beetje leuk tegen een bal schopt in Nederland start je carrière al zo rond je 13, 14 jaar. Je bent gescout en vanaf dat moment is er nog maar één ding: voetballen Met een beetje pech staat je eerste miljoen al voor je 20e op de bank. En dan worden die mannetjes een beetje verwaand. Dan zoeken ze het knapste en blondste meisje uit op het strand, trouwen te vroeg om voor hun 25e al weer te scheiden maar ze blijven nog steeds in het middelpunt van de belangstelling. Ze verkassen van de ene grote club naar de andere en van tegenslag heeft men nog nooit gehoord. Teamgeest ook niet meer sinds de ef-jes. Want door de voetbalmakelaars is de prijs van de voetballers zo hoog opgedreven met het aanprijzen van het latente supertalent, dat de mannetjes bij de grote clubs op een sokkel geplaatst worden. En op die plek is het maar slecht samenwerken. Alles draait om het mannetje. Als hij toch niet zo goed met links kan spelen worden de overige dienaren op het veld opgedragen het mannetje rechts te bedienen. Enzovoort, enzovoort. Kortom het mannetje is een soort God. In het monotheïstische voetbalsysteem passen geen 11 Goden. Met de opstapeling van al deze ego’s kom je tot niets. Dat valt als een kaartenhuis in elkaar. Dat zal nooit een team worden. Het is natuurlijk nog erger als er 23 superego’s klaar staan en er maar elf opgesteld worden. Dan moet Advocaat kiezen, hetgeen hij de afgelopen maanden talloze malen heeft gedaan. Het wordt gezegd dat het komt om een systeem te zoeken, maar als je een auto in elkaar wil zetten en je hebt alleen maar wielen, dan zal het ding echt niet gaan rijden. Ik geloof niets van een systeem zoeken. Het is gewoon pappen en nathouden. Als Kluivert niet opgesteld wordt, gaat hij mokken evenals van Nistelrooij. Zulke talenten laat je toch niet aan de kant staan, schreeuwt iedereen. Onder die druk wordt er maar weer eens wat uitgeprobeerd, waarmee er wonderlijke elftallen verschijnen, die zelfs in de training nog niet in zo’n samenstelling hebben gespeeld. En dan vind je het gek dat het allemaal niet zo lekker loopt. Ik zie dit overigens ook bij teams van andere landen waarin veel supervedettes spelen. Ook die spelen verhoudingsgewijs ronduit slecht en ploegen die het van een collectief moeten hebben door het ontbreken van miljonairs komen verrassend fris over. Ik zou me niets verbazen als de Kroaten bijvoorbeeld de finale halen. Maar laat ik me maar niet teveel leiden door voetbalvoorspellingen. Daar is al genoeg in omgegaan. Ook ik ga me één uur en drie kwartier ergeren vanavond. Want op één of andere manier hoop je toch dat er een wonder gebeurt. Zoiets heet geloof en daarmee zijn de afgelopen millennia al talloze mensen het schip mee ingegaan.