Daar zijn we mooi klaar mee; met die vrije energiemarkt. Vroeger kwam de energie binnen via een paar draadjes en een buis. Toen betaalde je per maand een voorschot aan het gemeentelijk gasbedrijf en de PNEM voor de elektriciteit en dat was het. Voor iedereen was duidelijk hoe de wereld in elkaar stak.
Daarna werd de aardgas en de distributie langzamerhand uit handen gegeven. Ergens in de negentiger jaren hadden we Essent die hier in de regio alles regelde. En toen kwam de vrije energiemarkt. In Europa had men bedacht dat nutsbedrijven met elkaar moeten concurreren en zodoende moesten ook de energieleveranciers eraan geloven. Concurrentie betekende dat de bedrijven door service- en prijsverschillen de klanten kunnen lokken om over te sluiten. En de landelijke overheden konden profiteren van het op de markt brengen van de aandelen van deze bedrijven. Kassa dus. De privatisering gaat gepaard met agressieve telefoonacties. Om de haverklap belt er een juffrouw tijdens het eten of ik geen groene stroom van X of Y wil en vraagt wat ik betaal voor de energie en dat het allemaal goedkoper kan. Daar zit ik niet op te wachten, want mijn aardappelen worden koud. In de praktijk gaat het nergens over: max. een paar Euro per maand. Met het gevolg dat ik twee of drie rekeningen krijg, geen overzicht meer heb van wie ik wat afneem en uiteindelijk toch meer betaal. Als ik zou gaan verhuizen ontstaat er chaos in de administratie zowel bij de bedrijven als bij mij. En daar worden wij als klant beter van. Nee, iedereen wordt gek gemaakt. Neem mijn goedgelovige moeder die tegen al deze aanbiedingen ja zegt en dus bijna maandelijks switcht van energieleverancier. Mijn zus, die de administratieve zaken voor mijn moeder regelt, wordt hier stapelgek van en heeft mijn moeder moeten verbieden niet meer op deze telefonische spam in te gaan. Op een gegeven moment is iedereen het zo beu dat er consumentenacties ontstaan en de verantwoordelijke top van het energiebedrijf het veld moet ruimen. Uiteraard wel met een vette gouden handdruk. En wie betaalt dat? U en ik. Zoals wij ook de vorstelijke salarissen, bonus- en optieregelingen voor de directeur en zijn commissarissen betaal. Mijn eerste vriendinnetje was de dochter van de directeur van de plaatselijke gasfabriek. Zij woonde in een aardige dienstwoning maar vader had geen auto aan de zaak. Wel telefoon en een kantoor. De man verdiende niet slecht maar wist niets van het bestaan van optieregelingen, bonussen en gouden handdrukken. Vanuit zijn functieschaal kon hij hooguit een paar jaar wachtgeld krijgen als hij op een zijspoor zou worden gezet. Met het sociale besef dat nutsvoorzieningen zo goedkoop mogelijk aan de bevolking moesten worden aangeboden was er geen ruimte voor financiële poespas. Winsten werden besteed aan preventief onderhoud. Nu worden de winsten gemaakt door het preventief onderhoud aan het net uit te stellen. Dit moet wel want er is veel geld nodig. Geld om reserves te kweken voor de afkoopregelingen van de directeuren die ongetwijfeld zullen moeten moven als over een tijdje de energiewereld een chaos is. Maar ook geld om de callcentres te betalen waar de juffies zitten die jou van je eten houden en geld om de administratieve puinhoop te ontwarren. En wat is het resultaat. Nog steeds komt er een buisje en een paar draadjes binnen en hieraan is niets veranderd. Maar ik weet niet meer of ik belazerd word of niet. Ook de dienstverlening is nog nooit zo slecht geweest als de laatste jaren. Sinds het woord privacy wordt gecombineerd met nutsbedrijven zakt het servicepeil tot abominabele waarden en is de stroom de laatste jaren al meer uitgevallen dan tijdens tien Griekse eilandvakanties. Weg met de privatisering van nutsbedrijven. Door al de onzinnige overhead die we nu moeten betalen kost energie ons meer dan ooit en zal dit ook alleen maar duurder worden. Dáár zit de consument op te wachten….