Nederlanders worden lelijk

Geld maakt niet gelukkig, maar als je geld hebt kun je wel werken aan een fraaier uiterlijk. En een fraaier uiterlijk geeft meer zelfvertrouwen en meer zelfvertrouwen vertaalt zich vaak in meer succes. Een paradigma van de bovenste plank. Nederlanders werden in hun verzorgingsstaat van de tweede helft van de 20e eeuw ook financieel geholpen door de overheid om over je uiterlijk geen trauma’s te krijgen. Was je neus te gebogen,

je borsten ongelijk, je tanden schots en scheef: het ziekenfondspakket voorzag in de ergste gevallen wel in een oplossing. Maar de grens vervaagde. Hoe langer hoe meer mensen deden een beroep op deze correcties en de pot raakte leeg. Dat men een beroep doet op deze correcties heeft ook te maken met het modebeeld in Nederland. Ik moet ook zeggen dat wanneer ik in Nederland rondkijk en jonge mensen zie, dat ze er allemaal even gaaf uitzien, behalve dat ze vaak te dik zijn. Rechte rijen met tanden, geen rare bobbels of afwijkingen. Allemaal gecorrigeerd of preventief behandeld in de jeugd. Net nu je de televisie niet meer aan kunt zetten of je ziet een ‘extreme make-over’-programma waarin een lelijke eendje verandert in een geliposucteerde siliconen- en botox-zwaan wordt er in deze pot gesneden. Op een nogal grove manier. Deze televisieprogramma’s zetten mensen aan het denken en zijn dus ook vaak de aanleiding om correcties te laten uitvoeren. Wie wil er nu niet mooi en strak uitzien? Hebben we allemaal niet een hekel aan het verouderingsproces die zijn sporen zo grof toont? IJdelheid is ons niet vreemd. Maar de behandelingen om je om te bouwen zijn duur en vaak maar tijdelijk een oplossing. Dus je bent wel even mooi, maar een half jaar later lig je weer in de stoel om injecties in te laten brengen voor je inmiddels gerenommeerde zulu-lippen. De regering, met de hand op de knip, wil van deze dure behandelingen af. Ze slaan hierin echter wel door. Want door de beperkingen die nu worden opgelegd worden preventieve controles uit het ziekenfondspakket gehaald, wat nu al als gevolg heeft dat bijv.drie miljoen mensen niet meer regelmatig naar de tandarts gaan. Nog even en we zijn weer net zo ver als in mijn jonge jaren, waarin half Nederland voor zijn 30e al een kunstgebit had of een fietsenrek. Nog even en we kunnen aan het uiterlijk zien tot welke klasse de mens behoort. Ik moet er niet aan denken dat het zover komt. En nu begint de staatssecretaris te wijzen naar de fastfoodketens. De hamburgers zijn te groot en daardoor groeien onze kinderen dicht. Deze hamburgers moeten dus kleiner worden, maar wie schiet hier iets mee op? Als ze al kleiner worden zal de prijs echt niet dalen en wat let je om er twee te nemen? Dit is volslagen idioot. Als je iets wil veranderen in de attitude van mensen moet je dit in de kern aanpakken. Voorlichting aan ouders, scholen en de maatschappelijke omgeving moeten stimuleringsprogramma’s opleveren die leiden dat je beter voedsel tot je neemt. Door de jachtige maatschappij nemen we hoe langer hoe minder tijd om goed te eten. Dat verander je niet met de omvang van de hamburger. We zijn nu net als vadsige legbatterijkippen die met eenzijdig voedsel ons nog aan onze opgelegde taak kunnen wijden. We zijn allemaal nummers in onze fabrieksscholen en aandacht voor het individu is verdwenen. Wil je een modelkip, dan zul je hierin moeten investeren in aandacht en geld. En dat is een prioriteitskwestie. Ik kan wel dingen bedenken waar we veel beter op kunnen bezuinigen. Het oog wil tenslotte toch ook nog wel wat.

KLIK OP ONDERSTAANDE KNOP OM DE MIJMERING TE BELUISTEREN

Beoordeel dit bericht