Van de week spannend nieuws uit eigen land. We zijn erg tevreden met onszelf, maar we zijn somber over de toekomst van ons land. 81% van de ondervraagden zit zo in elkaar, en eigenlijk hoor ik daar ook wel bij. Als je net als ik in de situatie bent dat je financieel geen echte problemen kent dan kun je best tevreden zijn. Het sombere toekomstbeeld is vooral gericht op de bestuurslaag. Die krijgen het voor elkaar elke dag weer nieuwe mistroostige berichten naar buiten te brengen op een manier waarbij een steenkoude douche nog aangenaam is. Onlangs zag ik op de televisie een fragment uit de oliecrisis. Je zag Joop den Uijl, spelend met zijn leesbril en gesticulerend, omslachtig, maar gevoelig een heel moeilijk verhaal brengen. We mochten op zondag niet meer autorijden. Nu waren er zeker in die tijd nog vrij veel Veluwse gehuchten waar dit toch al nooit gebeurde, maar nu gold het voor alle auto’s. De benzine ging ook nog eens op de bon. De heilige koe op stal, dat is nogal wat! Maar de toon en de manier hoe den Uijl dit bracht was van een soort samenzweerderig karakter, waarbij hij als het ware het probleem verdeelde over de gehele natie.
Als er nu weer een vervelende boodschap moet worden verteld, komen de technocraten Zalm of Balkenende in beeld en die vertellen alsof het de gewoonste zaak van de wereld is doodleuk dat iedereen tot de bedelstok is veroordeeld. De arrogante toon die wordt aangenomen snijdt de gemiddelde Nederlander dwars door de ziel. Wanneer er bij een demonstratie tegen het regeringsbeleid 300.000 mensen op komen draven, zegt men net zo gemakkelijk dat er blijkbaar nog ruim 15,5 miljoen mensen die het wel met ze eens zijn. Daar heeft de Nederlander genoeg van. Dan voelt hij zich niet meer serieus genomen en wordt hij somber, De betrouwbaarheid is ook zoiets. Elke min of meer gunstige regeling die de laatste tien jaar is ingevoerd is teruggedraaid. Daarmee wordt de overheid een onbetrouwbare partner. Van hoog tot laag en van links tot rechts komen er nu geluiden om de voorzieningen maar op te lossen in de private sfeer. Ieder voor zich dus. Daar ben je dan mooi mee klaar. Heb je 2/3 van je leven gewerkt, schrappen ze de regelingen waarvoor je altijd hebt betaald en kun je particulier nog proberen in 1/3 van de tijd een fatsoenlijke WW- of oudedagsvoorziening te treffen. Onbetaalbaar dus, terwijl je je hele leven al belasting hebt betaald met in het achterhoofd dat er redelijke regelingen zijn voor je oude dag en er een uitkering is bij werkloosheid of ziekte. Daar komt bovendien nog bij dat ik het hierdoor erg druk ga krijgen. Toevallig werk ik in de business die deze particuliere verzekeringen voor werknemers af kan sluiten. Mijn werkgever spint hier goed garen bij en ik houd een hoop werk. Ik zit er dus wat dubbel in, maar ben er wel mee eens dat de overheid niet de juiste instantie is om zulke dingen te regelen. Wel ben ik bang dat mensen bij deze particuliere oplossingen geen regelingen zullen treffen en op den duur in grote problemen zullen komen. Amerikaanse toestanden dus. Eén ding is wel duidelijk: regel je wel zelf iets, dan weet je ook zeker dat je hiervan ook kunt profiteren. Dat weet je dus bij de overheid niet meer. En van zulke bespiegelingen worden mensen somber en verliezen daarmee hun vertrouwen in de overheid. De leden van het kabinet zijn uiteraard incompetent. Want voor de hondenfooi waarvoor zij werken kun je geen kwaliteit aantrekken. En de schoorsteen rookt niet alleen van idealisme alleen. Vandaar dat iedereen zo somber is. We worden bestuurd door mensen die het net niet hebben of kunnen, maar wel over ons beslissen. Zou je mensen op deze positie zetten die wel capaciteiten hebben, dan vragen ze al gauw het dubbele van het salaris van minister of premier. Ik vond het daarom nog niet zo’n gek idee zowat een jaar geleden om de salarissen van de kabinetsleden met 30% te laten stijgen. Dat kon natuurlijk niet volgens wij, domme Calvinisten, maar met een behoorlijk salaris trek je wellicht wel mensen aan die slim, creatief of misschien ook wel goed voor ons zijn. Dan zouden we zelfs misschien wel eens wat vrolijker worden. Maar ja het is herfst, dus de somberheid zal nog wel even blijven hangen.