Van de week lazen we dat mensen die tussen de 1x en 2x modaal verdienden zo langzamerhand arme stakkers gaan worden. Ze zijn zelfs jaloers op de kleine verdieners. In de ogen van de zogenaamde middengroep worden door het subsidiëren van de lage inkomens de verschillen zo klein dat ze afgunstig worden ten opzichte van deze kleinverdieners. Ik denk niet dat ze weten wat het is om van een echt minimum rond te moeten komen.
Gek genoeg hoor je de minima groep meestal niet hard klagen. Eigenlijk is dit ook wel simpel te verklaren. De mensen uit de lage inkomens gaan niet uit eten, doen hun boodschappen bij de goedkoopste supers, gaan low-budget op vakantie, wonen niet te duur en weten wat het is om van niks iets te maken en van niets rond te komen. Bovendien schikken ze zich vaak in hun lot en zijn al tijden gewend niets te hebben. De middenklasse is een bepaalde luxe gewend en wil naar een inkomensbesteding die gelijk is aan vroeger. Zo ontstaat er al gauw een gat en dan blijkt dat ze niet zo inventief zijn als de meeste minima. Eigenlijk kunnen ze helemaal niet met geld omgaan. Als er altijd genoeg geld is geweest, leer je ook niet om te beperken. Ik ben ervan overtuigd, dat je zoiets echt moet leren. Ik moet zeggen ik was ook een slechte leerling, maar momenteel klaag ik niet. Waar zou je zoiets moeten leren? Het NIBUD zal ongetwijfeld een boekje of een cursus aanbieden, maar eigenlijk behoort het tot een soort standaard bagage. Op school zou je lessen moeten krijgen in persoonlijk budgetteren. Wanneer koop je nu iets en besef je ook wel waarom? Heb je echt iets nodig of wil je een frustratie wegkopen? Wanneer leen je voor iets geld en wanneer spaar je ervoor? Hoe voorkom ik dat ik in de schulden en schuldsanering terecht kom? Wie kan mij helpen bij financiële problemen? Wat laat ik voorgaan als het budget verdeeld moet worden? Op deze vragen heb ik op school nooit antwoord gekregen, terwijl het toch voor iedereen belangrijk is om te leren omgaan met geld. Het heeft iets te maken met onze instelling. Nederlanders houden er niet van zich op financieel gebied bloot te geven. Dat gaat niemand wat aan. We zijn heel anders dan de Amerikanen. Toen ik een aantal jaren tijdens een symposium in Boston was werd op een receptie doodleuk door bijna iedereen gevraagd wat ik zoal verdiende. Dat is in Nederland onmogelijk. Toch zou omgaan met geld bijgebracht moeten worden. Ik vind dit overigens meer een taak voor een school als voor een ouder. Vaak zijn ouders zelf ook slecht op de hoogte hoe ze het beste met geld om moeten gaan en daarom ook niet zo geschikt om hierover hun kinderen in te lichten. Want ook zaken als: hoe ga ik efficiënt met mijn betalingsverkeer om, waarvoor gebruik ik een bank en wat moet ik verzekeren? Openhartig zijn we hier niet over. Maar moeten we een tandje minder, dan weten we niet hoe we het verder aan moeten pakken. Ik ben benieuwd wat er gebeurt als de hypotheekaftrek wordt afgebouwd. Dan krijgen we waarschijnlijk een collectieve gang naar de bijstand en cursussen bij het ROC van het NIBUD. Geld maakt niet gelukkig, maar kan je wel een hoop zorgen geven zowel wanneer je niets hebt als er teveel van hebt. Toch hoop ik dat ik tussen arm en rijk zal mogen blijven verblijven. Dan hoef ik me over geld in ieder geval geen zorgen te maken. Een kopzorg minder.