MSN

Ik gebruik het denk ik ongeveer 1,5 jaar professioneel: MSN, de volwassen tegenhanger van het in de jaren 90 al populaire ICQ. Even voor de computerdummy’s: Wat doet MSN? Het is een manier om op je computer te zien welke vrienden of kennissen on line zijn. Om erop te komen moet je zelf eenmalig een windows .net paspoort aanvragen op internet en daarmee krijg je toegang tot het MSN-netwerk.

Je kunt de vriend die online is in het MSN-overzicht waarnemen en door erop te klikken open je een chatbox. Een chatbox is niet meer of minder dan een soort kladblokfunctie waarmee je teksten en iconen kunt oversturen. Iconen zijn afbeeldingen zoals lachebekjes die je boodschap kunnen versterken. Professioneel is het erg handig om te kijken of je collega’s aangelogd zijn en als je een snel vraagje hebt is het sneller dan e-mail en bijna even dwingend als telefoon om contact te krijgen. Op een vraag kan de geadresseerde direct antwoorden. Reuze handig. Maar MSN is ook buiten de professionele omgeving superpopulair. Vooral jonge kinderen worden door hun vriendjes op dit medium geattendeerd en zo ontstaan er vooral tussen jongelui vanaf ongeveer 10-11 jaar tot en met ongeveer 25 levendige berichtenwisselingen. Met de kosten moet je ook uitkijken, want beschik je niet over breedband internet dan tikt de telefoonteller gewoon door. Op zich is dit niet verkeerd, maar het blijkt verslavend te werken, zoals voor sommigen ook de telefoon verslavend is. Ik las in de krant deze week dat er kinderen zijn die vanaf een uur tot wel vijf uur achter de PC zitten met alleen het MSN-scherm voor de neus. Dat is zeer bedenkelijk. Er wordt nu door SIRE een boodschap verspreid dat kinderen in Nederland veel te dik worden. De belangrijkste oorzaak zou komen doordat kinderen niet meer bewegen, omdat ze hun vrije tijd voornamelijk achter de PC doorbrengen. Ook clubs met teamsporten krijgen moeilijker kinderen gemotiveerd om zich aan te sluiten. Ook hier is de computer en ook de TV een belangrijke oorzaak. Buiten het feit dat kinderen niet bewegen komen ze ook niet aan echt sociaal contact. Kinderen hoeven elkaar niet op te zoeken om toch contact te hebben. Dit lijkt leuk, maar er ontstaat als het ware een virtuele wereld. Kinderen kunnen hun gevoelens verstoppen of verkroppen, zich totaal anders voordoen dan ze werkelijk zijn en kunnen daardoor depressief en eenzaam worden. Door het ontbreken van het uitwisselen van lichaamstaal, geuren en kleuren vervreemden kinderen van de normaalste dingen en zal het best wel eens tot grote sociale problemen nu of later kunnen leiden. Ik ben wel een voorstander om kinderen kennis te laten maken met de computermogelijkheden, maar de ouders moeten wel paal en perk stellen. Je zou kunnen denken aan een maximum van twee uur tv+PC per dag, waarbij het kind zelf kan uitmaken hoe de verdeling is. Ik heb wel mooi praten. Ik heb geen kinderen. Maar toch maak ik me hier ernstig zorgen over. Ook ik wil als ik oud word nog steeds mensen ontmoeten en niet afgescheept worden met een elektronisch kladje. Ik moet er niet aan denken.

KLIK OP ONDERSTAANDE KNOP OM DE MIJMERING TE BELUISTEREN

Beoordeel dit bericht