Ik ben een man, ik ben een jager. Zo zong de Eindhovense zanger van Bots in de jaren zeventig en nog miljoenen andere mannen vinden dit. Met dit beeld worden de vrouwen als prooi gezien. En de prooi moet mooi zijn, want met je jachttrofeeën moet je kunnen pronken.
Ik krijg hoe langer meer het idee dat juist in dit decennium het uiterlijk van de vrouw nog nooit zo belangrijk is geweest. Voor een deel ligt dit aan de mannen: bij een prachtig aanbod vallen de lelijke eendjes af. Aan de andere kant ligt dit ook aan de vrouwen. Nog nooit in mijn leven heb ik meer navels en make up gezien -ook op mijn werk- als deze eeuw. Blijkbaar is het mooi zijn ook erg competitief. De vrouwen jutten elkaar op door de cosmetica-aanbieders, de droogneukpartijen op MTV en TMF, door de omgeving en de reclames voor afslankproducten en lichaamscorrecties. Je moet daarbij niet alleen mooi zijn, maar ook slank. Want het schoonheidsideaal is toch nog steeds dat men de taille met een paar stevige mannenhanden moet kunnen omspannen. Om aan dat ideaal te voldoen is het hard werken. Trainen, op het eten letten, op tijd naar de kapper, uren voor de spiegel staan, de juiste kleren kopen en aantrekken etc. etc. Een mooie vrouw is de helft van de tijd bezig mooi te blijven. Blijkbaar worden deze Barbies ook louter op hun uiterlijk beoordeeld. Over de inhoud hoor je weinig. Waren er in de jaren zestig en zeventig nog vrouwengroeperingen die hun emancipatie wilden regelen, nu krijg je er nauwelijks de handen voor op elkaar. De emancipatie richtte zich namelijk op gelijke kansen en gelijke betaling in vergelijking met de mannen. Maar als een vrouw zich naast de uren voor de spiegel zich nu ook nog druk daar over moet maken is er helemaal geen tijd meer over voor leuke dingen. De lelijke eendjes kunnen niet meedoen in deze ratrace, maar zijn bovendien ook al kansarmer in de strijd voor gelijke behandeling. De praktijk wijst namelijk uit dat de mensen die mooi zijn, betere kansen krijgen op de arbeidsmarkt. En zo frustreer je toch een belangrijk deel van de vrouwelijke bevolking. De onverbeterlijke lelijkerds leggen zich er maar bij neer, maar de randgevallen hebben vaak een probleem. Geen wonder dat er ook zoveel psychische stoornissen ontstaan, zoals anorexia en andere eetstoornissen. Ook depressies komen veel voor. Kortom we zijn weer terug bij af. De man verdient het inkomen, de vrouw moet mooi zijn en mag opzitten op de bank. En als de kerel in de midlifecrisis komt, dumpt hij zijn verschrompelde Barbie en ruilt deze in voor een jonger exemplaar. Een heerlijk vooruitzicht voor de vrouw. Maatschappelijk raken vrouwen in een isolement. Vandaag lees ik twee berichten hierover in de krant. Zo is er in Tokyo een metrostel waar alleen maar vrouwen in mogen. Dit is gedaan om de overlast te beperken. Vrouwen werden in de volgestouwde metro’s bewust of onbewust nogal eens betast en dat is men beu. Maar als een vrouw uitdagend gekleed gaat en er ook zo uit ziet, dan zijn er bij de kerels genoeg exemplaren die de handjes niet thuis kunnen houden. Ik moet eerlijk zeggen: ik zie ook graag een mooie vrouw, maar dat betekent nog niet dat ik er aan ga zitten. War dat betreft blijven het museumstukken. Ikzelf val op vrouwen die sterk zijn en zich durven te manifesteren. Aan een mooie doos heb je niets. Het gaat om de inhoud. En vaak vind ik vrouwen ook aan de buitenkant aantrekkelijker als ze iets te vertellen hebben. Van zeer knappe vrouwen word je alleen maar onzeker en bij een versierpoging lijk je wel aan een loterij mee te doen. In Zweden, waarvan ik altijd dacht dat het het mekka van gelijke rechten was, wordt een vrouwenpartij opgericht, las ik als tweede bericht over vrouwen in de krant. Een partij die zich opwerpt voor de rechten van de vrouw. Misschien is dit het startsein voor een nieuwe emancipatiegolf. Want voor mij mag elke vrouw zich weer kleden zoals ze zelf wil en niet meer als een soort reclamebord met “Look At Me” rondlopen. In mijn jeugd liepen mannen en vrouwen bijna allemaal in spijkerbroeken, T-shirts en spijkerjacks. Dat hoeft wat mij betreft ook niet meer, maar wat meer aandacht en verzorging voor de geest in plaats van het lichaam zou de vrouwen goed doen, En wellicht wordt het dan echt tijd voor vrouwen aan de top.