Eigenlijk is het altijd hetzelfde. Vakantiestress. Niet dat ik gestrest ben op vakantie, nee, maar stress voordat je weg bent. Heb ik de politie ingelicht, heb ik alle afspraken op mijn werk goed overgedragen, weet iedereen bij de Radio wat er allemaal moet gebeuren.
De stress slaat toe en op het moment dat je het lichaam neerploft in een vliegtuigstoel begint de vakantie pas echt. Ook weer niet waar, want vliegreizen zijn ook niet alles. Ik prefereer op zich de trein, maar een vliegtuig is nu eenmaal sneller en veel goedkoper. Ik ben nogal stevig gebouwd, zoals ze dat noemen, ofwel te dik en het nadeel daarvan is dat vliegtuigplaatsen eigenlijk vaak te klein zijn. Je zit zowat klemvast tussen rugleuning en rugleuning en als je de pech hebt ergens in het midden te zitten kun je ook nog geen kanten op. Om comfortabeler met een vliegtuig te reizen betaal je simpelweg teveel. Dan maar wat afzien onderweg. De ongemakken zijn ook weer gauw vergeten wanneer je eenmaal op de bestemming bent. Maar vooraf is het altijd een heel gedoe. En soms denk je dan. Hoe komt dit? Om te beginnen kiezen wij altijd een vakantieperiode uit buiten de spits, dus juli en augustus komen zelden voor als vakantiemaand. Het gevolg is dat alle activiteiten nog volop in beweging zijn wanneer jij er even tussenuit trekt. Dat betekent dus dat je allerlei onderhanden zaken moet overdragen en vooral loslaten. Daar heb ik nogal eens moeite mee. Soms voel ik me zo arrogant dat ik het idee heb dat de wereld stopt met draaien wanneer ik er niet ben. Is dit een gebrek aan vertrouwen? Nee, het is ook geen arrogantie, maar vaak delegeer ik te weinig tijdens de normale gang van zaken, zodat nauwelijks de mensen weten wat er speelt. En dan betekent overdragen zoiets als inwerken en dat kost tijd. Tijd, die je dan net niet genoeg hebt, want je moet je koffers nog pakken, de oppas voor de katten regelen, en ook zoiets als het huis schoon achterlaten. Het hele jaar mag het een janboel zijn in huis, maar als we op vakantie zijn moet alles schoon zijn. Dat heb ik niet verzonnen, maar mijn vrouw. Dat legt nog eens een extra druk op het geheel. Ook moeten er ook nog altijd schoenen en kleren worden gekocht, want ze heeft niets fatsoenlijks meer. Een vreselijk geregel allemaal. Vroeger gebeurde het nogal eens dat ik ziek werd aan het begin van de vakantie of zelfs al op de reisdag. Vaak was dit de reactie op de pré-vakantiestress. Even de teugel vieren en het paard zakt door zijn hoeven in plaats van dat het dartele sprongen maakt. Gelukkig -klop af- is dit de laatste jaren niet echt meer voorgevallen. Ik laat nu alles iets meer gaan en relativeer beter. Je kunt tenslotte ook niet de verantwoordelijkheid van de halve wereld op je nek torsen. Momenteel zit ik ook weer vlak voor een vakantie en afgelopen vrijdag heb ik ’s middags alvast vrij genomen. Dat zou ik vroeger niet kunnen. Dan werkte ik de laatste dag tot wel tien uur ’s avonds. Maar ik ben van de week op cursus geweest waar ze me geleerd hebben dat je jezelf vooral moet concentreren op de zaken die belangrijk voor je zijn en niet onder druk van de omgeving worden opgelegd. Dat ga ik me toch maar eens meer van bewust worden. Ondertussen moet er toch nogal wat gebeuren Op het lijstje wat ik nog moet gaan doen staat ook nog dat ik iemand moet machtigen om “JA” te stemmen. Dat wordt nog moeilijk. Eerst eens iemand vinden die überhaupt gaat stemmen en ook nog eens genegen is om met een machtiging een minderheidsstandpunt in te nemen. Dat wordt nog een puzzel.