Ik kan geen mens spreken, links of rechts, en men zegt allemaal hetzelfde: ik ben dit kabinet beu. Zelden in politiek land is men hierover ooit zo eensgezind geweest. En waarom? De huidige ministersploeg draagt geen pathos uit. Het zijn een stelletje bij elkaar geharkte technocratische nerds, die niemand aanspreekt, ook niet uit de eigen geledingen.
Ze hebben ook allemaal zowat een politiek drama achter de rug, maar tot consequenties heeft het nooit geleid. De meest waanzinnige wetgeving wordt door de eerste en tweede kamer geloodst, waarbij de reparaties alweer worden bedacht. Ook de eerste kamer die eigenlijk alleen een oordeel moet vormen of een wetsvoorstel wel of niet wordt uitgevoerd begint zich hoe langer hoe meer met de inhoud te bemoeien. Kortom het bed moet opgeschud worden en de polls wijzen uit dat hiervoor inmiddels een meerderheid voor heeft afgetekend in dit land. Maar ik moet het nog zien. Balkenende is een meester in het afwenden van onheil met uitspraken als. Het is vervelend en het had eigenlijk zo niet moeten lopen, maar we moeten vooruit en we hebben zeer belangrijke zaken te doen. Het land moet geregeerd blijven. En met deze dooddoener wordt alles weer afgedaan. De feitelijke reden van het niet nemen van verantwoordelijkheid door de ministers in alle politieke drama’s die zich hebben afgespeeld ligt feitelijk in handen van de kamer. De coalitiepartijen houden elkaar de hand boven het hoofd, want komen er verkiezingen dan worden ze weggevaagd. Rechts Nederland schuift bij verkiezingen wat rechtser op naar Wilders en company en gematigd Nederland gaat het rood proberen. Polarisatie dus. Of we dan de oorlog winnen is overigens ook maar de vraag want bij mij gaan de rillingen over de rug met figuren als Nawijn, Peter R. de Vries en Wilders in de politiek. Gelukkig versnippert de rechtse kant nogal, zodat daar uiteindelijk alleen chaos overblijft. Maar de toon wordt wel gezet. Verdraagzaamheid en solidariteit zul je uit deze hoek niet horen en bij gebrek hieraan zullen we hoe langer hoe meer zelf voor onze zaken moeten gaan zorgen. Het gevolg is dat de verschillen tussen arm en rijk groter worden, want niet iedereen is in staat de zaken op orde te brengen. Maar eens zal Balkenende toch de ogen moeten openen, want het volk mort. Bijna wekelijks zijn er nu stakingen, is er geen uitzicht om uit de recessie te komen, en worden door de angst geregeerd allerlei maatregelen getroffen om onze vrijheid te beperken. Dat voelt niet lekker aan en het kabinet wekt geen vertrouwen dat ze de problemen de baas zijn. Opzouten dus. Op zoek naar het behangselplaksel om verkiezingsposters te gaan plakken.