Iedereen valt over wethouder Velthoven heen als het om het centrumplan gaat. BNDe Stem publiceerde een paar weken geleden een kritisch stuk over de ingewikkelde en daardoor ondoorgrondelijke praktijken rondom grond en geld als het gaat om de St, Josephkerk en de nieuwe culturele accommodatie. Ik ga u nu niet met de details van dit onderwerp vermoeien, want ik ben inmiddels ook de draad kwijt, zoals zo vele Dongenaren.
Ook de SP en Democratisch Podium hebben in publicaties hard uitgehaald naar het college en vooral Velthoven als het hierom gaat. Ikzelf heb het een beetje van een zijlijn gevolgd. Ik was aanwezig op een informatieavond waar de heemkundekring 13 ontwerpers alternatieven liet aandragen om de St. Joseph te behouden en dat was al een farce. Velthoven gaf bij de opening al aan dat dit station gepasseerd was, want het besluit van de raad zou doorslaggevend zijn en dat viel toch uit op sloop van de kerk. Niemand deed die avond slimme dingen. De heemkundekring niet, want wie gaat er nu 13 alternatieven op één avond presenteren. Dat betekent dus dat niemand een serieuze kans zou krijgen om echt iets te vertellen. Een soort wanhoopspoging dus. Ik begrijp ook die bedrijven niet, waarvan zeker de helft al niet voldeed aan de uitgangspunten, dat ze zich voor zo’n politiek karretje lieten spannen. Het werd dus een aanfluiting, die de inschrijvers bakken geld heeft gekost. Als de heemkundekring zich realistischer had opgesteld en max. 3 ontwerpen had gepresenteerd waren dit wellicht geen speldenprikjes geweest maar stevige messteken. Maar ook het gemeentebestuur deed geen slimme dingen. Door de heemkundekring nota bene in het gemeentehuis de gelegenheid te geven dit te presenteren terwijl ze alles al hadden bekokstoofd, is eigenlijk een handeling van een zeldzame arrogantie. En dan die financiering van dit plan. Door ingewikkelde ruilconstructies zou het plan dan toch uiteindelijk ongeveer net zo duur worden dan met behoud van de kerk. Bovendien gaat het plan wel degelijk geld kosten, terwijl tot een jaar geleden werd beweerd dat alles met gesloten beurzen zou kunnen plaatsvinden. Dat laatste heb ik al nooit geloofd. Ik verdenk Dongen ervan dat ze het op een akkoordje gooien met commerciële bedrijven, maar vergeten daarbij dat de invloed op de plannen door de gemeente dan ook beperkt blijft. En als ik de weerzinwekkende plannen nu alweer zie van de: u raadt het al “Appartementencomplexen” op de plaats van de oude Cammeleur, dan neig ik te zeggen dat die ingewikkelde verbintenissen van afspraken volledig van de baan moeten. Mijn koers zou zijn om dingen niet met elkaar te verbinden, maar als enkelvoudige problemen te beschouwen en te financieren. De muziekschool, een nieuwe Cammeleur, de verenigingslocaties, de centrumring, de verkoop en aankoop van grond en gebouwen horen niet als een soort stamppot te worden gemixt, waarbij het falen van het ene het andere ook de afgrond mee intrekt. Voor de duidelijkheid en voortgang is het van belang deze zaken los te trekken. Men kan nu pas echt starten als alle procedures afgerond zijn, en er is eigenlijk grote haast bij. Vele gebouwen voldoen nu niet meer aan de eisen. Dat gaat veel te lang duren, en vooral de oppositie gaat zich flink roeren en niet onterecht. Want alle inspraakavonden ten spijt, iedereen valt over hoe dit allemaal tot stand komt. Het is zo geconstrueerd dat uiteindelijk de plannen van het college het moeten redden, omdat niemand de zaak helder krijgt. Dat is geen transparante politiek en als kaderstellend en controlerend orgaan zou de raad dit niet moeten pikken. Maar van de zijde van de coalitie hoor je niet veel. Die wachten rustig af. Daar wordt niet hard geblaft naar hun grote leiders. Zeker niet in verkiezingstijd.