Winter

Ik ben de winter beu. Het blijft maar koud. En dat terwijl ik voor de winter nog niet geheel klaar was. Zeker niet met het winterklaar maken van mijn tuin. Dus daar moet nodig nog in gewerkt worden. En ondanks het feit dat de natte moesson inmiddels verdwenen is, krijg ik mezelf niet gemotiveerd om naar buiten te gaan en de tuin in orde te maken. Het is net iets te guur wat mij betreft. En dat te bedenken dat over twee weken de zomertijd al weer begint. En bovendien heb ik het erg druk. Het verzekeringsbedrijf waar ik werk is onlangs gefuseerd en dat brengt nogal wat spanning met zich mee.

Want een dergelijke fusie gaat niet zonder banenverlies. Niet dat ik hiervoor zo bang hoeft te zijn: de afgelopen week alleen al heb ik drie aanbiedingen gehad, maar men is wel bezig om posities in te nemen. Het banenverlies verloopt zoals met uitwerpselen via natuurlijke weg. Gedwongen ontslagen zullen er niet vallen aldus de directie, maar als de natuur normaliter zijn gang gaat is de aandrang op een gegeven moment zo groot dat het vanzelf komt. Gezien het feit dat er ook al een sociaal plan in de maak is, is men toch op dergelijke ongelukjes voorbereid. Het gevolg van dit alles is dat ieder zich aan het breed maken is om niet buiten de boot te vallen. En daarbij hebben ze architecten en analisten nodig en zodoende word ik bovenmatig in stelling gebracht, naar mijn eigen mening. En dan te bedenken dat ik over twee weken op vakantie ga. Gelukkig hebben we voor de zon gekozen: we gaan naar Cuba, waar het zo’n 28-30 graden is. Eindelijk van die kou af. Nog speciaal had ik met mijn bazin afgesproken dat ik de laatste twee weken geen nieuwe klussen meer zou aannemen en een beetje zou afronden; helaas, er komt niets van terecht. Ik denk dat ik, net als met een formule 1 race tot het einde vol gas moet geven om de finish op een goede manier te halen. Gelukkig gaan we niet gelijk op zaterdag weg, maar hebben we nog een paar dagen om bij te komen. We, zeg ik, want voor mijn vrouw – die bij dezelfde verzekeraar werkt – geldt hetzelfde: ook zij staat onder hoge druk. Het vakantiegevoel, waarbij je weken van te voren al een vorm van voorpret hebt, heb ik totaal niet. Ik schrik nog elke dag dat het nog maar zoveel dagen is en dat er nog zoveel te doen is. En je moet ook n og uitkijken dat je niet gewoon dingen vergeet. De duikbril van mijn vrouw moet nog nagekeken worden, we moegen nog naar de GGD voor een spuit etc, etc. En dan die verrekte kou nog. Mijn voorpret voor de vakantie is alleen dat de finish dichterbij komt. En dat zou eigenlijk niet moeten.

KLIK OP ONDERSTAANDE KNOP OM DE MIJMERING TE BELUISTEREN

Beoordeel dit bericht