Ik rook niet en eigenlijk heb ik ook nooit gerookt. Mijn moeder beloofde haar kinderen ieder honderd gulden als ze voor hun achttiende niet zouden roken. Zowel mijn vader als moeder rookten beiden wel. Uiteindelijk ben ik de enige die deze honderd gulden heeft gehad. Mijn broer en twee zussen waren al lang voor dit genotsmiddel voor de bijl gegaan, maar mij kon het niet bekoren. Nu meer dan dertig jaar later rookt mijn jongste zus al lang niet meer, mijn broer daar twijfel ik over en mijn oudste zus is net zo vaak gestopt als weer begonnen.
Dit voorjaar heb ik overigens zelf ook nog een keer gerookt. Zeker niet over de longen, maar mijn vrouw en ik waren in Cuba en heb daar een illegale Cohiba-sigaar op een avond opgerookt. Dat liep helemaal niet goed af. De sigaar bleek te groot. In het begin ging het nog, naar halverwege vroeg ik me al af: hoe lang nog. En na tweederde sigaar hield ik het voor gezien. Ik hoefde niets meer te drinken en kreeg zelfs hallucinaties in mijn opvolgende onrustige slaap. Toen heb ik besloten ook met de gewoonte: Eens per drie jaar een sigaar te breken. Overigens waren de voorgangers van deze Cohiba meestal kleine zogenaamde fluitjes. Maar rokers krijgen het slecht. Rokers worden zo langzamerhand de paria’s van de gemeenschap. Nederland heeft de roker nu geweerd van de werkplek en binnenkort uit het restaurant en het café. Het vreemde is dat de sigaret met zijn torenhoge accijnzen wel weer een leuke inkomstenbron is voor de overheid. De prijs van de sigaretten legitimeert zo mijn drang om af en toe wat dure gadgets te kopen, aangezien mijn vrouw, tegen de stroom in, gewoon doorstoomt en daarmee meer dan 1500 euro per jaar in rook laat opgaan. Dan is de prijs van dat nieuwe speeltje van mij maar een peulenschil. Maar het wordt met de dag gekker. Tom en Jerry, bekende tekenfilmhelden van generaties kinderen, rookten ook wel eens een sigaar of sigaret om er poenig en imposant uit te zien. Men vindt nu dat dat niet meer kan. Het zou kinderen het idee geven dat ze stoer zijn als ze zouden roken. En de sigarenstorm woedt nu verder. Ook films uit de jaren 40 en 50 waarin iedereen met een sigaret of sigaar in de hand staat zijn ook ineens movie-nongrata. Daarmee wordt in mijn ogen haast de geschiedenis vervalst. Kijk ik als achteloze kinderloze man eens een keer naar een stripverhaal op TV, dan vind ik die sigaar of sigaret geen enkel probleem, maar het exponentiële geweld in sommige moderne tekenfilms wel. Dat we nu allemaal ADHD-kinderen hebben is volgens mij 1000 keer erger. Het zou goed kunnen dat door de agressie en geweld in de schreeuwerige tekenfilms van tegenwoordig het jonge kind aanzet tot extreem gedrag. Wie weet, ik ben geen psycholoog, maar met Mik en Mak en Swiebertje werd je zeker niet aangezet tot agressie en geweld. Terug naar het roken. Als kinderen nu eens gewoon weer buiten gingen spelen of met autootjes en poppen i.p.v. achter de PC of TV blijven hangen, dan beleven ze meer van de echte wereld. Ze zullen daar zien dat er ouders, ooms, oma’s en opa’s zijn die roken en dus ook een verkeerd voorbeeld geven. Toch vind ik dat kinderen dit moeten zien en ervaren. Alleen met voorlichting op de juiste manier kun je er voor zorgen dat het kind een keuze maakt waarbij hij of zij het roken laat, zoals mijn moeder deed om mij honderd gulden in het vooruitzicht te stellen. Mensen afhouden van de slechte zaken van de wereld is een struisvogelpolitiek. Daarmee maak je ze alleen maar kwetsbaarder. Dus wat mij betreft: Have a Cigar!