Er was eens een prinses, prinses Rita. En prinses Rita was geen gewone prinses die in een luxe kasteel achter de slotgracht woonde en een beetje rijk zat te wezen. Nee prinses Rita had een missie. Eerst moest ze voorbereid worden op haar latere Koninginneschap en daarvoor moest ze naar school. Het atheneum en een doctoraalstudie sociologie en criminologie volgde. Voor haar missie moest ze goed voorbereid zijn en deze studies zouden nog goed te pas komen.
Ze belandde bij de overheid waar ze in justitiële kringen snel doorstoot tot een topfunctie. Maar zelfs Rita kon de verleidingen van het grote geld niet weerstaan en ging bij een groot consultancybureau werken om vervolgens haar vroegere werkgever te adviseren. Alles ter voor bereiding voor de grote opdracht. Toen werd Rita aan het hof ontboden en werd haar verteld dat ze niet moest vergeten wat haar missie was. Een kaalhoofdige boekhouder zou haar benaderen met een voorstel waarop ze geen nee mocht zeggen. Deze boekhouder was de dekmantel voor de missie, en was speciaal door de koning hiervoor bewerkt. En zo sloot Rita zich een jaar voor de grote missie aan bij de club die alleen maar denkt aan economische groei, rijk worden, ten koste van alles. Sinds jaren kwamen er duizenden mensen naar ons gastvrije land, wanneer het thuisland door oorlog en ellende was verscheurd. En steeds stond het Arische volkje klaar om te helpen. Toen ging het plotseling minder met het landje. De economie stokte en het Arische volk mokte. De giftige stemmen van de bewakers van de economische groei deden het domme Arische volkje geloven dat de toestroom van al deze kleurrijke mensen de aanleiding was dat het minder goed ging. En de duivel Pim vertelde dit het domme volk. Aangezwierd door een heimelijke verliefdheid op deze duivelsnicht Pim – zette Rita haar plannen in elkaar. De schuld van de ellende lag volgens het volk bij het niet-Arische deel van de bevolking. Zij kwamen hier maar en profiteerden van onze voorzieningen en werkten niet: een schande! En het hof zag dat het tijd werd Rita naar voren te schuiven. De nicht Pim effende het pad, maar moest dit uiteindelijk met de dood bekopen. En zo trad Rita via dit geëffende pad de arena in. Geen fundamentalistische partijtijger, maar een vrouw met een missie: Nederland moet weer Arisch worden. Blond en blauwe ogen zullen er voor zorgen dat Nederland weer vooraan komt te staan. Al die vreemde snoeshanen, die je toch niet kunt verstaan, het land uit. Prinses Rita werd al snel meedogenloos en sloot de grenzen hermetisch af. De beste oplossing om dit te doen bleek aan de potentiële vluchtelingen te vragen al in te burgeren voordat men naar ons land kwam. Staat een leger op het punt je vrouw te verkrachten en het dorp uit te moorden omdat jij toevallig in de verkeerde God gelooft, moet je in je schuilkelder boom-roos-vis leren om in je nieuwe vaderland te mogen wonen. En ook nog even de stamboom kunnen opdreunen van het koningshuis van dat verre Arische land, waar ze de moeilijkste taal ter wereld spreken. Nee, zegt Rita: in deze Arische herberg is geen plaats voor gelukszoekers. Rita was hierover intens tevreden. De toestroom van duizenden mensen werd gestopt en het probleem lag nu alleen nog in eigen land. Dat zelfingenomen landje barstte van de regels en zo had het kunnen voorkomen dat duizenden van deze ongewenste buitenlanders al jaren in een procedure zaten om ervoor te zorgen dat ze mochten blijven. Dat stond IJzeren Rita niet aan. De deportatiewetten werden aangescherpt en eigenlijk was het alleen maar wachten tot de Gestapo aan de deur bonkte. Oorzaak van die ellende volgens Rita waren die verdomde socialisten, die met hun communistische ideeën ervoor gezorgd hadden dat het allemaal zo gelopen was: schande! Maar de opmars stokte. De ingehuurde actrice Ali, die met haar mooie donkere verschijning als dekmantel door de boekhouder was ingezet als ketter tegen de Islam en daarmee de zaak diende, werd door Rita bijna van haar Arische nationaliteit beroofd, omdat ze met een leugentje om bestwil het land was binnen gelaten. Ze was tenslotte zwart. Dat kostte het kabinet de kop, waardoor IJzeren Rita een beetje vleugellam was geworden, maar ze bleef zich inzetten om haar missie af te ronden. Het was immers goedgekeurd beleid. Ondanks haar dubieuze rol in deze kwestie zit ze er nog. Binnen het partijtje van de boekhouder was een machtsstrijd ontstaan. De boekhouder ging met pensioen en prinses Rita en prins Mark vochten om de opvolging. Ondanks dat de opiniepeilers hadden aangegeven dat het partijtje veel groter zou worden met Rita aan het roer, stemde de leden van het partijtje voor prins Mark. Dat was tenslotte een man. Rita siste van woede, zeker toen na de verkiezingen bleek dat het partijtje was teruggebracht tot de vierde partij van het land. Nu ze nog iets te vertellen had beet ze zich weer vast in haar missie. Het aantal nog uit te voeren deportaties is teruggebracht tot 18.000 en de roep van het inmiddels wat tot inkeer gekomen volk is om deze mensen op te nemen in onze gemeenschap. Maar Rita weet van geen wijken. Zelfs met een meerderheid van stemmen in de kamer heeft Rita toch weer een reden gevonden om de wil van het volk niet uit te voeren: het kabinet mag in zijn huidige toestand geen belangrijke wetswijzigingen doorvoeren, maar uitsluitend het ingezette beleid uitvoeren. Met klapperpistooltjes willen de socialisten nu Rita afschieten, maar Rita houdt stand. Haar missie is nog niet af. Hoe dit afloopt hoort u een volgende keer… Ga eerst nog maar eens lekker slapen.