Een jaar geleden vertelde ik de luisteraars dat ik de gemeentelijke aanpak van de sloop van de St. Josephkerk en de plannen erom heen erg stroperig vond. De belangrijkste reden hiervan is eigenlijk het idee van wethouder Velthoven om alles met alles te verbinden. En dan bedoel ik: de sloop van de kerk, het afmaken van de centrumring, het verplaatsen van de Cammeleur en de overige onderdelen van het centrumplan.
De combinatie van deze zaken leek geniaal; een natuurlijke set maatregelen, waarbij je onder de streep zowat kosteloos uit zou komen, als je wat slimme dingen deed met grond en projectontwikkelaars. Met deze plannen zou de politiek niet teveel morren en alle centrumproblemen werden ermee opgelost. Het toenmalige gemeentebestuur stemde met deze plannen in. Het vervelende van deze aanpak is het domino-effect. Komt er een kink in de kabel van al deze afhankelijke plannen, dan gaat er niets door. OK, men is al flink onderweg met de voorbereidingen om de centrumring te sluiten, maar als niet duidelijk wordt wat er nu met die kerk gebeurt, dan gaat dit ook weer de ijskast in. En de kink in de kabel is er. Een aantal fanatieke hoeders van het cultureel erfgoed doen er alles aan om de kerk een herbestemming te laten geven, zodat het gebouw in het Dongense straatbeeld kan blijven. Ikzelf hoor niet bij de voorstanders om het gebouw te laten staan. Ik ben ervan overtuigd dat de exploitatiekosten straks als een molensteen om de nek van onze gemeente zal gaan hangen en bovendien lijkt me een doelmatig en doeltreffend gebruik van dit gebouw om het in te zetten als sociaal cultureel centrum onhaalbaar. Zeker gezien de verschillende activiteiten die men hier wil laten plaatsvinden. Om het cultureel erfgoed te bewaren in Dongen en dus de kerk te behoeden voor sloop, vind ik dat het te laat is. Mijn eigen opa, die bouwopzichter was tijdens de bouw van de vernieuwde voorkant ergens net na de oorlog is daar o.a. de schuldige van. Het gebouw is door de verandering van het aangezicht een mislukt eclectisch gedrocht geworden. Om de dan toch nog wat aardige neoklassieke kenmerken van het gebouw te ontdekken moet men om het gebouw lopen, wat nu niet echt mogelijk is. Als het gebouw nog in zijn oorspronkelijke staat zou zijn, zou ik waarschijnlijk de sloop veel erger vinden. En ondertussen is wethouder Panis bezig de sociaal culturele verenigingen en stichtingen zoet te houden. Want het is dramatisch gesteld. Al vier jaar geleden – ik maakte toen deel uit van de maatschappelijke commissie van de gemeente – werden er plannen op tafel gebracht om de clubs te verschuiven naar een nieuw gebouw en was er al een inventarisatie gemaakt. Deze clubs zitten nog steeds in hun oude onderkomen, hoe nijpend de situatie nu vaak ook is. Vaak in gebouwen waarop een gebruiksvergunning met de ogen door de vingers is afgegeven. Het meest in het oog springende gebouw waar een stay-or-go beslissing over genomen werd is de muziekschool. Doordat men al van plan was iets groots te gaan doen werd er in het gebouw aan de Kerkstraat al jaren niet meer geïnvesteerd. Het gevolg is dat er tonnen achterstallig onderhoud was, waardoor de beslissing al gauw op “go” werd gezet. Met de plannen van Velthoven werd het duidelijk dat deze beslissing een grote afhankelijkheid had gekregen met andere plannen. De muziekschool heeft maar niet meer gewacht en is begonnen in de aula het e.e.a. op te knappen aan de vloer. Doordat nu de sloopvergunning weer wordt aangevochten gaat alles nog weer eens langer duren. In mijn ogen moet de gemeente overgaan op plan B en al deze afhankelijkheden gaan los halen en de plannen ieder op zich gaan beoordelen. Dat zou kunnen betekenen dat bijv. de stay-or-go beslissing van de Muziekschool opnieuw ter discussie moet komen of dat in plaats van het idee om alle verenigingen in één gebouw te stoppen toch aan decentralisatie te denken. Ik hoef het niet te bedenken, maar in de spagaat waarin we nu zitten lijkt het gemeentebestuur besluiteloos en raken hoe langer hoe meer mensen en clubs ontevreden. En dat zou toch niet moeten in zo’n vredig plaatsje als Dongen.