Vol goede moed trok ik afgelopen donderdag naar het gemeentehuis om de gemeenteraad bij te wonen. Normaal luister ik achteraf delen van de vergadering via de opnames die ik uit hoofde van mijn medewerking aan OmroepDongen.NL krijg, Maar deze keer wilde ik de gemeenteraadsvergadering filmen. Vooraf had ik aan de raadsgriffier en de burgemeester gevraagd of we dit mochten.
Ik kwam niet met de bedoeling de hele raadsvergadering op het internet te zetten, maar alleen de interessantste stukken, maar ter plekke werd ik in kennis gesteld van een uitspraak van het presidium, uitgesproken door onze burgemeester dat het alles of niets was, mits de vergadering er geen bezwaar tegen had. Deze stemde toe en daarmee bezorgde het presidium mij een berg werk, want filmen is wel leuk, maar eer dat dit een beetje fatsoenlijk op het web staat ben je uren verder – als het geen dagen is. Ik vraag me ook af wat hierachter de reden is, want ik kan me niet voorstellen dat iemand interesse heeft heel deze vergadering integraal te willen volgen. Het riekt naar een ontmoedigingsbeleid, terwijl onze wethouder Stoop juist wil dat de burgers meer van Dongen te zien krijgen. En dan is zo’n integrale uitzending van de raadsvergadering nu niet bepaald de staalkaart van wat je Dongen zou willen voorschotelen. Als ik er een item van pakweg een half uur van had gemaakt was het wellicht nog interessant geweest om te volgen. Maar wellicht zal men de volgende keer inzien dat dit niet de weg is. Tenslotte kun je de uitzending ook integraal horen via onze podcast als je wilt. De agenda was beperkt tot vijf onderwerpen. In Dongen doet men pogingen om de lengte van de vergadering te beteugelen door twee maatregelen. Men kent A en B-stukken. Beide type agendapunten zijn voorgekookt tijdens de commissievergaderingen en als een gemeenteraadslid nog inhoudelijk iets wil weten, mag hij dat niet tijdens de vergadering vragen, maar dient hij vooraf zijn informatie in te winnen bij het ambtenarenkorps. Van de vijf onderwerpen – het werden er zes omdat de VVD nog een aangehouden motie over Stichting Richting wilde inbrengen – waren er twee A -lees hamer- stukken en dus vier te bespreken onderwerpen. Deze agenda wordt verder aangevuld met vaststellen agenda, goedkeuren notulen en het bespreken van de ingekomen en uitgegane stukken -die iedereen al heeft gehad. Vooraf aan de gemeenteraadsvergadering hebben de gemeenteraadsleden de mogelijkheid gebruik te maken van een vragenhalfuurtje en soms zijn er insprekers. In dit geval één. Insprekers krijgen maximaal 5 minuten het woord en er mogen er maximaal 6 iets inbrengen. Tel je alles bij elkaar op, dan zouden de verplichte figuren, de inspreker en de A-stukken maximaal een uur mogen duren. De overige vier punten zouden dan pakweg ieder 20 minuten in beslag mogen nemen. Dan zouden we net voor tienen aan de bar kunnen zitten, het belangrijkste moment van de avond. Het liep allemaal wat anders. Ik was nog even vergeten te vertellen dat er wel een maximale eindtijd is afgesproken van elf uur. Dreigt dit tijdstip te worden overschreden, dan dreigt de burgemeester met een vervolgvergadering de dag erop om vijf uur ’s middags. Niet tien uur maar kwart over elf was het dat we nog een afzakkertje konden pakken aan de bar in de hal van het gemeentehuis. Hoe komt het zo? Het vergadermodel bestaat uit twee termijnen waarin argumenten worden ingebracht en uitgewisseld waarbij vooraf wordt aangegeven wie iets gaat zeggen. Tijdens de betogen kunnen andere politici interrumperen –ofwel er doorheen praten- als ze hiertoe aanleiding zien en de voorzitter toestemming verleent, hetgeen ook vrolijk veel te vaak wordt gedaan waardoor er allerlei discussies ontstaan en het vergadermodel geweld aan doet. Als men dan ook nog moties ofwel voorgelegde besluiten en amendementen ofwel wijzigingen wil inbrengen wordt alles een stroperig geheel. Bovendien blijken een aantal mensen niet bij het onderwerp te kunnen blijven, en wordt het te lang toegestaan uit te weiden over allerlei nevenzaken. Vooral de SP moest ik hierop betrappen. Als oppositiepartij is het natuurlijk boksen tegen de macht, maar de SP heeft heel sterk de neiging allerlei zaken met elkaar te verbinden en ook zo voor te leggen. Bovendien ageren ze sterk op de gevolgde en te volgen procedures in alles en eerlijk gezegd zorgt dat ook niet voor een vlotte doorstroming van de vergadering. Bijna elk onderwerp werd om procedurele redenen ter discussie gesteld, of de procedure zelf is onderwerp van gesprek. In zo’n dorp als Dongen zou men toch niet zo bureaucratisch te werk moeten gaan, maar blijkbaar is dit de enige stok die de SP kan vinden om het college te kunnen bewerken. Het maakt de vergaderingen grimmig en gortdroog en het leidt vaak tot irritaties. Ik had diezelfde dag toevallig zes vergaderingen van pakweg een uur gehad op mijn werk. Een bedrijf waar gewoon geld verdiend moet worden. In elk van deze zes bijeenkomsten ging het over relatief belangwekkendere zaken dan een woning die om een stupide regeling plotseling als een artikel 19 voorstel moest worden behandeld in de gemeenteraad. Artikel 19 wil zeggen dat er een uitzondering op het bestemmingsplan wordt gemaakt. Niemand had er eigenlijk problemen mee, maar alle partijen, inclusief de burgemeester moesten er toch een plasje over doen en ik heb zes keer hetzelfde verhaal gehoord. Zonde van de tijd en onbegrijpelijk dat dit een zogenaamd B-stuk werd. En zo ook het goede op zichzelf staande voorstel over de beeldkwaliteit van de lintbebouwing in het centrum van Dongen, waarbij de SP aanleiding zag om allerlei vragen te stellen die niets met dit plan te maken had. Als wij zo te werk gingen bij ons bedrijf, dan zouden we zo failliet zijn. Wat mij betreft mag de burgemeester nog veel harder ingrijpen bij interrupties en afdwalingen. Dan wordt het wellicht ook leuker om een vergadering bij te wonen, want op de publieke tribune zitten altijd dezelfde mensen. Nu heeft iedereen de mogelijkheid om deze vergadering te zien via onze omroep. Het zal me hogelijk verbazen als iemand deze vertoning uitzit.