Vuilnisregels en -tegels

Vol trots opent onze gemeente hun informatiekrantje van 26 april 2007 met de mededeling dat u 50 euro kan besparen op uw huisvuil. Als echte Nederlander ben je dan direct wakker. Korting: geweldig! Is het dan zo dat we worden beloond voor het jarenlang uitsorteren van papier, GFT – een tijdje zelfs nog melkpakken- en ons gewone afval? Hebben we dit zo goed gedaan dat we eindelijk loon naar werken krijgen? Of zorgen de plotseling verschenen symbolen op de stoepen ervoor dat de besparingen door deze efficiencyslag bij het ophalen van huisvuil nu direct kunnen worden terugbetaald aan de vervuiler himself?

Niets van dit alles. Leest u het stuk verder dan blijkt dat u niets bespaart, maar dat u niets in rekening wordt gebracht. De symbolen op de stoepen moeten ervoor zorgen dat u uw huisvuil op deze tegel plaatst. En niet alleen de plaats is belangrijk, maar ook wanneer, hoe het wordt aangeboden en nog een haffel regeltjes. Bedroefd kijk ik op uit de informatiekrant. Weg korting. Het blijkt dat ik op weg naar Tilburg met mijn auto al zeker 1000 euro heb bespaard, volgens de rekenmethode van de gemeente. Ik ben namelijk gestopt voor het rode stoplicht: besparing 80 euro. Eigenlijk 800 euro, want deze ochtend ben ik wel 10 rode verkeerslichten tegengekomen. Ik heb ook ergens niet te hard gereden wat me wellicht ook wel 30 euro heeft bespaard en ik heb zelfs een fietser van rechts voorrang gegeven: besparing: 100 euro. Zo ben ik erg rijk geworden tijdens mijn dagelijkse ritje naar Tilburg. Met lede ogen kijk ik weer terug naar onze lokale overheid. Ergens zoemt er nog in mijn hoofd dat we minder regels zouden krijgen, tot wel een reductie van 40%. Dat was overigens niet in dit regeerakkoord. Maar lees ik de aankondiging van de besparing dan staan er maar liefst acht regels in vermeld in een artikeltje van zes kleine alinea’s. En de toonzetting heeft iets weg van de tien geboden. Gij zult niet dit en gij zult niet dat. Het blaadje zal toch wel onder redactie staan van een communicatiemedewerker mag ik hopen? Deze communicatiemedewerker heeft gedacht een slechte boodschap in een vriendelijk jasje te verpakken. Hij of zij is hierbij niet verder gekomen dan de eerste regel met een misleidende boodschap om vervolgens alle moeite te doen de lezer de les te lezen. Dit over de vorm, maar nu over de inhoud. Bij ons in de straat staan ook een aantal van deze zogenaamde clusterplaatsen. Ze staan recht voor mijn huis en zo’n tien huishoudens moeten deze plek delen. Waar de gemeente niet aan heeft gedacht is dat deze clustering betekent dat op donderdagochtend niemand meer over de stoep kan lopen. Onze straat was eens een rustige straat, maar als ontsluitingsweg naar Tilburg voor achterliggende wijken inmiddels behoorlijk druk geworden. Weliswaar is het een 30 km zone, maar wordt hier veel harder gereden. Vooral tijdens de spitstijden is het druk. De stoepen staan dan zo vol dat je moet uitwijken naar het gevaarlijke weggedeelte waar ook de nietsontziende auto’s en brommers komen. Aardig dus, deze clusterplaatsen, maar tevens ook een gevaar voor de verkeersveiligheid. Ik begrijp dat de gemeente efficiënt wil werken om de burger niet teveel op kosten te jagen. En dat je daarbij een beetje ferm uit de hoek moet komen om zaken duidelijk te krijgen daar kan ik ook nog wel mee inkomen. Maar dat je een boete bespaart als je de regels volgt en dat als slogan gaat gebruiken om mensen te motiveren om de regels op te volgen, dat gaat te ver. Als je het voor elkaar krijgt om de mensen op een vriendelijke wijze te bewegen om hun verantwoordelijkheid te nemen dan ben je pas uit de kunst.

KLIK OP ONDERSTAANDE KNOP OM DE MIJMERING TE BELUISTEREN

Beoordeel dit bericht