Waarom zouden mensen niet reageren als er voordeel behaald kan worden? Dat vraagt de SP zich af als het gaat om de zorgverzekering die de gemeente collectief heeft aangeboden aan haar armlastige bewoners met een minimumuitkering. Dat blijken er 450 te zijn. Conclusie: een kleine twee procent van de bevolking zit dus onder de armoedegrens. Iets meer dan de helft van deze groep heeft zich wel gemeld voor de collectieve verzekering. De overige ruim 200 mensen zijn niet ingegaan op het aanbod. Het gevolg is dat de SP vragen stelt aan B&W over hoe dat komt.
Ik denk niet dat B&W dit weet of heeft laten onderzoeken. Het is tenslotte ieders vrije keuze om op dit aanbod in te gaan. Maar door het postcommunistische syndroom waarvan de SP af en toe nog last heeft, lijkt zo’n vraag valide. Vanuit dat gedachtegoed is de overheid voor het individu verantwoordelijk. In de ogen van de moderne politiek is deze collectieve zorg echter verdwenen en zou ik er als politieke partij me ook niet druk over maken hoe ze verzekerd zijn. Maar wel of ze verzekerd zijn. Volgens het centraal bureau voor de statistiek zijn er zo’n dikke 240.000 mensen onverzekerd. Gelukkig kwam uit dit onderzoek naar voren dat de uitkeringsgerechtigden ook percentueel gezien, meestal wel tot de verzekerden behoorden. Ik zou dan ook niet weten waarom de SP dit nu als een probleem ziet. Iedere Nederlander, ook een uitkeringsontvanger, mag toch zelf weten hoe hij zijn geld besteedt. Misschien waren er wel concurrerende maatschappijen die in een andere collectiviteit nog goedkoper waren dan de gemeente. Ik vind de vraag nogal onzinnig, zeker ook omdat de verzekerde jaarlijks kan switchen van verzekering. Dus als de gemeente aan het einde van het jaar een nieuw aanbod doet, zou ze misschien iets meer druk moeten zetten. Het nu uitzoeken is typisch een komkommertijdbezigheid en zonde van de energie. (Spaar dat geld uit en geef het volgend jaar aan de armen, als de premies echt gaan stijgen, zou ik zeggen). En dat er weer een zorgverzekeringstrijd zal losbarsten is zo goed als zeker. Ik zit in de verzekeringsbusiness en voorzie een forse stijging van de premies. Het slagveld is bijna niet te overzien. Veel grote verzekeraars fuseren om het hoofd boven water te houden. Eigenlijk is de premie al twee jaar te laag, maar om markt in te kopen hebben de verzekeraars dit verlies voor lief genomen. Zonder een grote portefeuille verzekeringen kun je namelijk helemaal niet meedoen. Dat met verlies inkopen blijft natuurlijk niet goed gaan. De premie moet dus omhoog. Ook al omdat de branche er niet goed in slaagt de kosten in de hand te houden. Enerzijds is dit begrijpelijk. De mensen worden ouder en doen vaker een beroep op de zorgverzekering. Ook de methoden om mensen te genezen zijn sterk verbeterd, maar vaak ook steeds duurder. Hoe langer hoe vaker komen instellingen in conflict met de verzekeraar over de kosten van behandelingen. Het is een soort kat en muisspel, waarbij altijd de conclusie is dat de kosten stijgen. Nu zou de medische sector ook wel eens wat kunnen doen aan doelmatigheid. Ik verbaas me over de antieke procedures in het ziekenhuis en vind het dan ook niet gek dat men soms zaken over mij niet kan vinden. Als het aan mij ligt staat mijn elektronische patiëntendossier gewoon op Internet. Dan weet ik in ieder geval zeker dat wanneer ik bij een arts kom hij in staat is mijn doopceel te lichten, zonder allerlei vertragingen. Over dat elektronische patiëntendossier is ook nog een hoop te doen. Het systeem wordt bekritiseerd omdat het eigenlijk een verzameling is van diverse dossiers, aangezien de artsen niet in elkaars dossier willen schrijven. Dit ook om zichzelf niet verantwoordelijk te maken voor het handelen van anderen. Andere instellingen denken daar anders over. Er is maar één patiënt, dus waarom een verzameling deeldossiers? Het duurt ook nog wel even voordat we het hebben in ons land. In Amerika speelt deze discussie ook. Bush orakelt dat hij het belangrijk vindt, maar doet niets. Het gevolg is dat Google een gratis Elektronisch Patiëntendossier aan het opzetten is voor de 830.000 artsen. Hier zie je dus dat de markt gaat bewegen als de overheid verzaakt. Misschien moet de SP dit –nu Marx definitief is begraven- ook maar eens gaan beseffen.