Vroeger was de bus even betrouwbaar als de levering van gas en licht. Als je in Dongen van oost naar west of andersom moest was er lijn 27, later 127. Wilde je naar noord of zuid, dan reed er ook een bus naar Rijen of Kaatsheuvel. ’s Gravenmoer werd zelfs ook nog aangedaan. Na de grote privatiseringsslag moeten we het voor de noord-zuidverbinding en het buitengebied doen met lijnen die uitsluitend overdag rijden, of buurtbusjes, die door vrijwilligers worden bemand.
Geen punt, als je eenmaal weet hoe dit systeem werkt is er ook wel een oplossing om te komen waar je wil zijn. Dongen heeft niet het genoegen om een spoorlijn te hebben. Dat hebben we waarschijnlijk aan Oosterhout te denken. Daarvoor zijn we dus aangewezen op de bus, als het openbaar vervoer je vervoermiddel is. En dan moet je niet aan het einde van het dorp wonen, zoals wij, waarbij regelmatig de bus doorrijdt omdat hij te vol zit. Of als je dan toch een plaatsje kan bemachtigen sta je tussen puisterige, apathische tieners met rugzakken en iPods op hun hoofd op de treeplank. Dongen heeft ambities. Al heeft het dorp nu nog niet zoveel te bieden, met een beetje fantasie en een hoop goede wil is onze gemeente zeker toeristisch aantrekkelijker te maken. En daarmee is men voortvarend aan de slag. Dongen moet meer op de kaart komen. Vooral wethouder Velthoven spant zich hiervoor erg in. Maar als we de drommen mensen uit de randstad of het oosten ons mooie dorp willen tonen, moet je er ook kunnen komen. We mogen toch niet hopen dat de gemeente wil dat deze drommen toeristen massaal met de auto komen, langs de betwiste weg vanaf Oosterhout. Zonder auto of fiets is men aangewezen op openbaar vervoer. De buslijnen werden geëxploiteerd door BBA en inmiddels is dat BBA/Veolia geworden. Een busonderneming is een dienstverlenend bedrijf, dat klaar moet staan voor zijn reizigers. Nu groeien economisch gezien de bomen momenteel weer tot de hemel, maar al meer dan een half jaar is er gedoe om te komen tot een CAO met de buschauffeurs. En het ergste is, dat de enige methode die deze chauffeurs kunnen bedenken om hun eisen kracht bij te zetten is om de reizigers te pesten. Dongense mensen die voor hun school of werk afhankelijk zijn van de bus, maar ook onze toeristen weten niet zeker of de bus je komt ophalen of brengen. En als je nu strandt in Dongen, zijn er nog geen publieke overnachtingsmogelijkheden, sinds hotel Musis Sacrum, hotel Central, hotel Delicia en hotel de Posthoorn al decennia geleden hun deuren sloten. Als we Dongen echt op de kaart willen zetten moeten we aan een shuttleverbinding denken in de vorm van een sneltram of iets dergelijks. En liefst één zonder bemanning, zodat we ook niet te maken krijgen met openbaar vervoeracties, die een zowat folkloristische trend aan het worden zijn. Geen wonder dat de regering het niet voor elkaar krijgt de mensen uit de auto te krijgen. Dongen op de kaart is een prima idee. Dongen is the place to be. Maar beslissers en beleidsmakers aan de Hoge Ham: denk ook eens na hoe er te komen. Want een toerist die twee uur onderweg is om in Dongen te komen, heeft vele alternatieven. Vergeet dit niet.