Doodziek word je ervan. Dagelijks wordt de mailbox overspoeld met spamberichten. Als je het nog niet weet wat spam is: het is ongerichte reclamemail die met miljoenen tegelijk wordt verspreid over het internet. Als maar één promille positief reageert is de spamverspreider er financieel al uit. Dus gaat deze diarree aan berichten continu door. Spamming frustreert elke mailboxbeheerder van elk bedrijf en helaas, alles wat je doet is reactief.
Je kunt er pas iets tegen doen als er weer een aanval is geweest. Het grote probleem is dat het internet telkens dreigt dicht te slibben door de grote hoeveelheden van deze gegenereerde berichten. En wat zijn dan deze berichten. Vaak zijn ze seksueel geaard of bieden ze je pillen aan zoals Viagra of probeert men afspraakjes te maken. In alle gevallen willen ze je geld aftroggelen. Waarschijnlijk weet u het al, maar het woord spam is een verzinsel van Monty Python, genoemd naar een merk van blikjes cornedbeef als icoon in één van hun sketches voor alles wat nutteloos is. Dus als je ’s ochtends je mailbox opent dwarrelt de spam je in-box binnen. Ook al doet je internetleverancier alle moeite om de stroom tegen te houden; helaas komen er dagelijks nog tig berichten binnen. En zeker als je, zoals ik, een aantal algemene mailboxen bijhoudt, ben je meer bezig met verwijderen van mail dan het lezen ervan. SPAM is vaak aan de buitenkant al te zien: buitenlandse taal, slechte grammatica, vaak meer dan één van hetzelfde en dus direct naar de prullenbak ermee. Ook word je hoe langer hoe vaker door meer erkende bedrijven lastig gevallen. Heb je toevallig iets gekocht en niet expliciet aangegeven dat je geen reclamebrieven wil, dan krijg je er hiervan ook binnen de kortste keren stapels van. In zoverre wijkt de digitale wereld niet veel af van de gewone wereld. Alleen heb je in de fysieke wereld de mogelijkheid je brievenbus af te sluiten voor ongewenste rommel door een nee-ja sticker op de brievenbus te plakken. Daarmee filter je alle reclame letterlijk aan de voordeur weg. Ik heb ook zo’n sticker, maar soms denk ik wel eens: van bedrijf X zou ik wel iets willen weten en van bedrijf Y niet. Door zo’n sticker is dat onderscheid weg. Dat is eigenlijk wel weer jammer. Als handige marketeers achter je adres komen hebben ze hier ook wel wat op gevonden, door gericht reclamepost te sturen. De aanpak is wel wat duurder, maar de trefkans voor verkoop groter. In de digitale wereld is het ook zo. De spamberichten zijn ongericht, de reclameberichten van de bedrijven waar je al eerder wat hebt gekocht behoren tot de tweede categorie. Er zijn nu wat ideeën om het spammen aan te pakken. In tegenstelling tot de ongerichte reclame via de brievenbus vindt men spammen iets crimineels. Ongericht iets sturen kan eigenlijk niet op het internet; je moet een adres hebben. Dus de adressen zijn gekocht of gesprokkeld en daarmee overstijg je blijkbaar een grens, die in de fysieke wereld wat vager ligt. Iedereen mag blijkbaar gebruik maken van de gleuf in je deur als je niet met de nee-ja of nee-nee sticker aangeeft dat je dit niet wilt. Ook de stickerloze bewoners van een pand zitten niet op ongerichte mail te wachten van bedrijven waar ze nooit iets zullen kopen. Ook die gooien de helft van de reclamepost direct bij het oud papier. En dat is de volgende reden om ook maar eens paal en perk te stellen in de gewone wereld. Bij een nette website kun je nog aangeven dat je de nieuws- of reclamebrief niet meer wilt ontvangen, maar probeer dat maar eens bij de post die je in de brievenbus krijgt. Om dat voor elkaar te krijgen, moet je al brieven gaan schrijven, hetgeen geld en tijd kost. Ook in het kader van milieumaatregelen zou je eigenlijk niet willen dat kilo’s papier nutteloos wordt gebruikt. Dat is het voordeel, maar tevens ook het nadeel van internet en televisie. Je maakt één keer een reclame-uiting en vermenigvuldigt dit haast kosteloos om het te distribueren. De verleiding is dan erg groot hiervan gebruik te maken, zeker als er succes-stories zijn. De consument wordt steeds kritischer en verandert ook. Hoe langer hoe meer zullen elektronische hulpmiddelen de communicatievormen zijn om klanten te benaderen en om mensen in- en voor te lichten. Er zijn nu onderhandelingen om ook digitaal beeld draadloos te kunnen verzenden in een algemeen geaccepteerd digitaal formaat voor draagbare apparatuur. Het einde van reclame op papier, behoud van bossen en een heel andere marketingstrategie is nakende. Let op: dit is geen toekomstmuziek; binnen enkele jaren weet u niet beter.