In Dongen hoor ik ze niet meer, de beierende klokken van de kerk. Ik woon in een stuk Dongen waar twee kerken het veld hebben moeten ruimen door de oprukkende ontkerstening. Zowel Maria als Joseph hebben hun kerk ingeleverd en daarmee ook het gebel van de klokken. Wel was er een aantal jaren geleden hier in de buurt een moskee in een school gevestigd, die ook wel eens de horens deed joelen om de Islamieten tot gebed op te roepen. Maar ook die is vertrokken. De gebedsoproeping is dus verstomd. In Tilburg hebben ze pas een nieuwe pastoor, of pastor in een kerk aan de Ringbaan West.
’s Ochtends doet deze ijverige pastor een dienst rond half acht en roept hierbij de kerkgangers op om te komen door de klokken te luiden. Dat is natuurlijk al een beetje vreemd. Anno 2007 heeft iedereen een wekker, een horloge een klok of wat dan ook waarop hij de tijd kan aflezen, dus zo’n kerkklok is niet meer nodig om aan de tijd te herinneren. Maar zoals zoveel oude gewoontes in de katholieke kerk nog bestaan, is het gebruikelijk deze aankondiging op de traditionele wijze te doen. Hadden we net over de grens in België gewoond, dan hadden we van dit verhaal nooit iets gehoord. Maar nee, we leven in Nederland en Nederland is nu eenmaal een land van regeltjes. Eén van de regels is dat je niet teveel lawaai mag maken, omdat dit overlast kan bezorgen. Voor bepaalde geluidsuitingen, zoals muziek, geronk en geraas bestaan normen, waar binnen je moet blijven. Dit alles is geregeld in een hinderwetvergunning. Ook al beieren de klokken van de kerk al vanaf de vroege middeleeuwen, anno 2007 vindt men in ons land dat ook de kerk zich moet overgeven aan de seculiere wetgeving ten aanzien van geluidshinder. Blijkbaar mag de klok zo’n 70dB lawaai produceren binnen een bepaalde afstand. Het blijken er bij metingen 83 dB te zijn, hetgeen vier keer te hard is (Elke 3 dB meer is twee keer zo hard). De pastor was dus in overtreding. Bovendien luidde zijn voorganger geen klokken elke ochtend, dus vandaar ook de commotie. De pastor hield zijn klepel stijf, want ondanks vermaningen en zelfs een heuse dwangsom opgelegd door de gemeente beierde hij gewoon door. Wel met een leren sok om het geluid te dempen, maar dit bleek niet echt te werken. Ik ben geen kerkklokdeskundige, maar als de kracht waarmee op de klok wordt geslagen minder is of de klepel kleiner dan moet het met het lawaai wel minder worden. De teller staat nu al op 10.000 euro die de kerk moet betalen. De pastor heeft nu in overleg met zijn advocaat maar besloten even een pauze in te lassen en de klokken waren een dag stil. Maar donderdag heeft de heilige geest opnieuw aan het klokkentouw getrokken. Ook nu weer een overschrijding met bijna 13 dB. Dat wordt stevig collecteren, om dit allemaal bij te houden. Eén voordeel: de gemeente Tilburg lost hiermee gelijk haar begrotingstekort op. Nu ik dit zo schrijf maak ik me wel wat zorgen. Ok, herrie schoppen is niet prettig voor de omgeving, zeker niet als het alleen gestoeld is op folkloristische basis, maar een eeuwenoude gewoonte de nek omdraaien vanwege een paar decibellen is ook weer zo wat. Zeker als je bedenkt dat pakweg 20 kilometer verderop in België het niemand in zijn hoofd zal halen dit recht van klokluiden te betwisten. Als je dat als goedgelovige zou doen kom je zeker in de hel. Maar Nederlanders zijn nuchter, zijn een stuk aardser en willen geen hel op aarde. Dus weg met die klokken en laat de burger met rust. Dat is wellicht toch iets te kort door de bocht en zou leiden tot nog verdere cultuurhistorische afbraak. Maar links of rechts een iets langer lontje of dunner klepeltje zou toch moeten kunnen.