Toen ik nog jong was ging ik onbekommerd naar school. De kleuterklas en de basisschool in de jaren zestig en de middelbare school in de jaren zeventig. In al deze jaren ben ik op school nog nooit iemand tegen gekomen met een wapen en bleven de ernstigste misdrijven op school pesterijen van leerlingen onderling of leraar versus leerling en omgekeerd. Nooit leidde dit tot een gewapend conflict.
Ook wanneer je het niet eens was met de leraar betekende dat niet dat je de man of vrouw naar het leven ging staan. Ook als ik als tiener geen stappen was er eigenlijk nog niet echt sprake van beveiliging. Op enig moment werd er wel aan de deur gecontroleerd. Dat was niet bedoeld om wapens tegen te gaan, maar zicht te hebben op wie en wat er binnen kwam. Tot zo’n vijftien jaar geleden was ik ook nog zo naïef om te denken dat je ervan uit moet gaan dat er eigenlijk nooit iets gebeurt. In die tijd organiseerde ik wel eens popconcerten en plots werd mij door jongeren gevraagd of we geen beveiliging moesten inhuren. Verbaasd vroeg ik me destijds af waar dat toch in hemelsnaam voor nodig was; zeker in zo’n dorp als Dongen. Men legde mij uit dat hoe langer hoe vaker jongeren gewapend gaan stappen en bij bepaalde type muzieksoorten het publiek niet schuwde zich te bewapenen met mes, een boksbeugel of zelfs een vuurwapen. In mijn naïviteit bleef ik volhouden dat dit onzin was en dat zoiets bij ons toch niet plaatsvindt en dat zo’n beveiligingscrew zichzelf in stand houdt, omdat ze geen haar beter zijn dan de criminelen die ze zouden moeten tegen houden. Als je daar namelijk aan begint en op enig moment neem je toch afscheid van zo’n club, dan zul je altijd zien dat bij de eerste de beste gelegenheid er rotzooi komt; wellicht veroorzaakt door jouw voormalige beveiligers. Ik bleef tegen. Toch zag je hoe langer hoe meer beveiligers oprukken. Als je naar een groot optreden ging werd je gescand en mocht je bepaalde zaken niet naar binnen nemen. En dit gebeurt nu ook al meer bij kleinere optredens. Ook de opkomst van cameratoezicht is er gekomen omdat de mensen zich niet veilig meer voelen op straat, En dus nu ook al de scholen. Wat is er veranderd dat kinderen met wapens naar school gaan? Volgens mij zijn er niet één maar een aantal oorzaken aan te wijzen. Onze maatschappij wordt multicultureler, waarbij in sommige subculturen bewapening vanzelfsprekend is. Door ongelijkheid in competitie bij een dreigende situatie te voorkomen kan dit betekenen dat ook de van oorsprong onbewapende medeburger zich genoodzaakt voelt om een wapen te gaan dragen. Anders voelt hij zich niet veilig. Een andere oorzaak is de televisie en de videogames . Jongeren zijn erg beïnvloedbaar. Deze media barsten van het geweld, waardoor er zodoende bij de jeugd een normvervlakking optreedt. Een derde oorzaak is de haat die vooral door de extreemrechtse partijen wordt opgeroepen om culturen te discrimineren. Dat zet mensen tegen elkaar op. En wellicht de belangrijkste heb ik dan nog niet aangegeven: het onvermogen van de ouders hun kinderen een vreedzaam ideaal bij te brengen. De kinderen krijgen te weinig aandacht doordat ouders geen tijd meer voor ze hebben en laten zich daarom door hun omgeving beïnvloeden. Hierdoor kunnen Amerikaanse toestanden ontstaan. Onze wetgever blijft echter terecht volharden dat dit niet geoorloofd is en kan daardoor niets anders doen dan reactief en preventief handelen. Op zich ben ik geen voorstander van keihard aanpakken van misstanden, maar voor deze situatie zou ik toch een uitzondering willen maken. De ouders van jongeren waarbij wapens worden ontdekt zouden direct in ieder geval tijdelijk uit de ouderlijke macht moeten worden gezet en samen met de jongere verplicht in therapie moeten om vast te stellen hoe het komt dat de jongeren zich bewapent. Afhankelijk van de oorzaak zou er een pakket van maatregelen kunnen volgen, afhankelijk van de oorzaak, waarbij de therapie in sommige situaties zich richt naar de dader en in sommige situaties naar de ouders of beide. Het kan zelfs betekenen dat het kind uit de ouderlijke macht wordt gezet. In ieder geval ophouden met strafwerk laten maken bij Halt of een suffige taakstraf, waarbij de kantjes ervan af worden gelopen. Ik blijf zelf naïef en zal mij ooit bewapenen. Juist onze intelligentie zou ons moeten helpen om humaner met elkaar om te gaan in plaats van elkaar naar het leven te staan. Juist daarin onderscheiden we ons van de dieren. Daar zouden we toch trots op moeten zijn, toch?