Het is wel duidelijk dat in het huidige kabinet normen en waarden een belangrijke rol spelen. Daarmee lijkt het dat de maatregelen die ons kabinet voorstelt rust en orde in de tent zouden moeten brengen. Maar ga je na met welke voorstellen ze ons in goede banen willen leiden, dan kom ik uit op één begrip: betutteling. Met onuitvoerbare voorstellen bestookt het kabinet onze maatschappij. Om een aantal voorbeelden te noemen: We mogen niet meer rood staan van ons kabinet. Waarom niet?
Als alle debetsaldi in een keer zouden worden afgelost stort de gehele economie zowat in en hebben we gelijk een investeringsstop door de bevolking. En ook lenen moet moeilijker worden. Ik begrijp best wel dat kredietverleners niet de kat op het spek moeten binden, maar om dit nu algemeen te gaan verkondigen dat dit voor iedereen moet gelden is onzin. Natuurlijk zijn er mensen die door deze aantrekkelijke aanbedingen in de problemen komen. Maar beperk dan de bemoeienis tot een goede gedragscode en controlemiddelen om problemen te vermijden. Laat alstublieft de uitvoering van de markt met rust. In een vrije markteconomie past dit niet. En dan de jeugdzorg. Als ouders het niet goed doen, moeten de kinderen eerder uit huis geplaatst worden. Maar gezien de problemen met de kwaliteit bij de jeugdzorg – welke verzorger wil in hemelsnaam met deze problemen aan de slag – is het leed al geleden en is dus de behandeling reactief. Als we ervoor zouden zorgen dat mensen voordat ze een gezin stichten op allerlei gebied laten beseffen wat het betekent om kinderen te krijgen, dan zal men mogelijk wel eens een keer nadenken voordat men eraan begint. In je omgeving heb je genoeg voorbeelden waarbij je vooraf al kon aan zien komen dat het mis zou gaan. Maar op school krijg je geen vak dat jou voorbereidt op de toekomst; dat is het schimmige gebied waarin de ouders een belangrijke rol spelen. Daar zouden scholen met programma’s kunnen helpen. En wat te denken van de winkelsluitingswet. In mijn ogen zouden winkels zelf geheel moeten bepalen wanneer ze hun deuren open doen. Regels hiervoor spreken ze onderling maar af. Daar moet de overheid zich niet mee bemoeien. Dat wil helemaal niet zeggen dat dan alle winkels altijd open moeten zijn. En als een gemeenschap wil dat er zondagsrust is, dan zullen de winkeliers ook wel merken dat het dan niet zo handig is de deuren te openen. Ik kom regelmatig in landen, waar hiervoor geen regels zijn en in mijn ogen vind ik dat geweldig. Wanneer het mij als consument uitkomt, kan ik een winkel binnen stappen. Krampachtige sluitingstijden, met op het moment dat ik in de gelegenheid ben om te gaan winkelen een gesloten deur, hebben me nooit bekoord. Wij werken beiden 40 uur en vroeger was ik genoodzaakt in de weekends boodschappen te doen en/of te gaan winkelen. Het gevolg was dat de steden uitpuilden en dat je dat dus niet voor je lol ging doen. En het argument dat de winkelier op deze manier veel meer uren moet maken, daarom moet ik lachen. Als je als winkelier iets snapt van marketing weet je al gauw wanneer je de deuren moet open gooien en inderdaad zul je merken dat dat niet altijd van negen tot vijf is. Maar je wil toch ook een belegde boterham? Een kroeg is toch ook niet dicht wanneer de mensen vrij zijn? De overheid zou zich moeten bezighouden met de randvoorwaarden en niet met de uitvoering. Want van al die regels krijg ik het zuur, en menige Nederlander met mij.