Ik durf te wedden dat het u ook wel eens voorkomt. U bent dat tijdschrift eigenlijk al een tijdje beu; er staat bijna altijd hetzelfde in en nu wilt u ervan af. Vaak is het een hele toer om dit vlot geregeld te krijgen. Om te beginnen weet je meestal niet meer wanneer je aan zo’n avontuur begonnen bent. Was dit nu in maart, of mei? Dit is van belang, omdat je soms drie, soms twee en soms één maand van tevoren moet opzeggen.
Dit geldt overigens niet alleen voor tijdschriften, maar ook voor andere vormen van contracten, zoals nutsleveranties, loterijen, boeken- en cdclubs en andere dienstcontracten.
En het opzeggen gebeurt niet via de telefoon of met een mailtje; nee: daarvoor moet u een getekende brief, al dan niet aangetekend, naar de abonneeservice sturen. En probeer deze maar eens te vinden in de colofon van het blad. Bij een nutsbedrijf is dit nog veel erger: je zoekt je suf op de websites of komt terecht in telefonische doorverbindcircuits tegen betaling. Niet bepaald gemakkelijk dus om ervan af te komen. Vaak is het ook nog zo dat in de praktijk je altijd net een maand of zo te laat bent, zodat je er nog een jaar aan vast hangt. Volgens mij hebben veel huishoudens van dit soort slapende contracten, die vanwege het gedoe nog door blijven lopen. Vreemd blijft dat je met één muisklik of telefoontje ergens je aan wordt verbonden, maar met veel moeite er weer vanaf moet zien te komen. Niet erg klantvriendelijk en eigenlijk is dit schandalig. Toch merk je dat er wel iets aan het veranderen is. In de financiële wereld hing je vroeger niet één jaar, maar wel tien jaar vast aan een schadeverzekering. Dat is wettelijk al teruggebracht naar een jaar, onder druk van Europese regelgeving. Niet van harte dus.
Mijn vrouw is ook eens een tijdje geabonneerd geweest op een Amerikaans blad, maar daar gaat het er veel anders aan toe en wat mij betreft mogen ze dit direct invoeren: je neemt een abonnement voor een jaar en betaalt de uitgever. De tiende maand wordt er bij jouw tijdschrift een briefje toegevoegd of je van plan ben je abonnement te verlengen. Hier zit ook een verlengingsvoorstel in. Om het aantrekkelijk te maken krijg je vaak bij verlenging een goed aanbod – voordeliger dan wanneer je weer opnieuw zou beginnen. Dit aanbod is een maand geldig en met een muisklik, sms-je of aantekening op een website is de zaak geregeld. Als je niet binnen deze termijn reageert, krijg je bij het laatste tijdschrift weer een briefje van de uitgever. Daarin zegt hij dat hij het betreurt dat je zijn aanbod niet hebt gehonoreerd en geeft je nog eenmaal de kans om snel op een nieuw aanbod in te gaan. Laat je vervolgens niks meer van je horen, dan ben je van je abonnement af. Dit systeem zouden ze in Nederland ook maar eens moeten invoeren. Het stilzwijgende verlengen van contracten is een doorn in het oog van de consument. Als de consumentenorganisaties dit bij de grote uitgevers, nutsbedrijven, loterijen en allerlei andere koopclubs voor elkaar krijgt, verleng ik wellicht mijn abonnement op de consumentengids.