Met stijgende verbazing hoorde ik enkele weken geleden dat een onbevoegde rechter over -ik dacht- dertien zaken een uitspraak had gedaan. In een land waar regeltjes tot kunst zijn verheven, bleken we over het hoofd te hebben gezien dat iemand zonder aanstelling recht sprak. Terecht kun je jezelf dan afvragen of de zaken waarmee de rechterlijke macht zich bezig houdt dan ook wel zorgvuldig zijn gedaan.
Met hun vervolgens aan het daglicht gelegde onnavolgbare regeldrift bleek men echter volledig door te schieten. Verbijsterd hoorde ik enkele dagen later dat de zaken waarover deze charlatan recht had gesproken werden teruggedraaid. Ik zeg expres charlatan, want blijkbaar is het oordeel van een volledig opgeleide, voor de rechterlijke macht klaargestoomde kandidaat-rechter helemaal, maar dan ook helemaal niets totdat er ergens vanuit een ministerie een handtekening verschijnt. De zaken werden teruggedraaid en tot mijn opperste verbazing werden de verdachten in vrijheid gesteld, in afwachting van een nieuwe berechting. Ging het over kruimelwerk, dan kan ik me daar nog wel iets bij voorstellen, maar dat was niet zo: het ging om serieuze strafzaken. Doordat alles opnieuw moest gebeuren, duurde het even voordat de verdachten weer opnieuw opgepakt konden worden om voorgeleid te worden voor een nieuwe zaak. Het gevolg was dat er in ieder geval één verdachte de benen nam. Gelijk gaan er dan bij mij allerlei bellen rinkelen: Hoe kan het toch zijn dat er op geen enkele manier rekening wordt gehouden met de slachtoffers? En wat kost dit grapje wel niet? De slachtoffers, die een traumatische ervaring hebben doorstaan; die vervolgens iets van een genoegdoening krijgen bij het oppakken van de verdachte en uiteindelijk rust zouden moeten vinden als er een berechting heeft plaats gevonden. Wat onze rechterlijke macht nu presteert is het uit elkaar trekken van een genezende vleeswond. Heel pijnlijk en terug naar af. In andere landen wordt in de zwaarste zaken recht gesproken door een jury, mensen zoals u en ik, die afwegende de situatie tot een oordeel komen. Daarvoor is geen peperdure opleiding en een handtekening van de minister voor nodig. Een eenmaal uitgesproken oordeel door deze amateurs is onherroepbaar op basis van dezelfde feiten. Daar heeft men veel respect voor. De hoog opgeleide ambtenaar, die bij ons recht sprak, heeft die opleiding zelfs gevolgd om wat die amateurs doen, op professionele basis uit te voeren. Wat kan het verschil in oordeel zijn geweest als de ambtenaar wel benoemd zou zijn geweest tot rechter. Waarschijnlijk geen enkel verschil. Natuurlijk het is een blunder om iemand onbevoegd een dergelijke belangrijke functie te laten uitoefenen, maar feitelijk zou het geen verschil mogen maken. We draaien ook het onderwijs niet terug als blijkt dat uw koters van een onbevoegde leraar les hebben gehad. Vooral het gebrek aan respect voor de slachtoffers vind ik vele malen erger dan de procedurele fout die is gemaakt. Ik begrijp ook nu waarom vrouwe justitia een blinddoek draagt.