Nederland is knettergek geworden. Met de verkiezing van Wilders tot beste politicus van Nederland met in het kielzog Rita Verdonk worden twee politici, die zich niet eens aan een politieke partij maar een beweging verbinden, gekozen tot beste politici van ons land. Het is net zo belachelijk als destijds de grootste Nederlander, waarbij Pim Fortuin werd uitverkoren boven bijvoorbeeld Erasmus of Christiaan Huijgens.
Met dit soort verkiezingen moeten we snel ophouden. Ze stimuleren uitsluitend valse sentimenten en zorgen voor een vergroting van populisme van de politiek. Door politiek te verlagen tot een miss-verkiezing en dit breeduit als een belangrijk moment te etaleren is typisch hoe gekeken wordt naar politiek. Het is net als in de rest van onze maatschappij: het uiterlijk is belangrijk. In politieke zin betekent dit de mate van graag gehoord geblaat. En wij horen graag dat mensen duidelijk zijn. De eendimensionale retoriek van Wilders appelleert aan donkere onderbuikgevoelens van de grote massa, waardoor zo’n man een enorme populariteit geniet. Maar als hij gelijk krijgt zijn we binnen no time een onbegrepen geïsoleerd in ons zelf gekeerd land zoals we na de gouden eeuw tot de tweede wereldoorlog ook waren. We telden toen echt niet mee en het zijn niet de glorie-eeuwen van ons land geworden. In een tijd waar samenwerking super belangrijk is, niet alleen op globaal niveau, maar ook dicht bij huis kunnen we het niet meer maken te doen of we alleen op de wereld zijn. In mijn ogen gaat het politieke systeem ernstig op de helling als de aanstormende jeugd het voor het zeggen krijgt. Deze laat zich niet meer gek maken door dogmatische vuilspuiters als Wilders. Zij maken nu ook al elke dag hun eigen keuzes en hebben daarvoor geen politici, maar elkaar nodig. En zo zou het ook moeten zijn. Zij doen dit door elkaar op te zoeken op virtuele wijze via hun mobieltjes en internet. Hier wisselen ze hun standpunten en hun ideeën uit en blijven authentiek. Het grote napraten stopt bij deze generatie. Zij zullen de verzuilde politieke restanten met zachte druk omverwerpen. Het is al te zien: de politieke partijen staan ideologisch gezien minder ver van elkaar dan ooit tevoren. De Nederlander kiest nu eenmaal per vier jaar een hapsnurker uit de politieke arena die hij denkt te vertrouwen. Na de eerste coalitiebesprekingen zijn alle idealen vervlogen en na vier jaar is het in ieder geval duidelijk dat deze man niet opnieuw wordt aangestipt met het rode potlood, als we tenminste niet blind waren in deze periode. Als we nu zorgvuldig periodiek de mening van de Nederlander eens zouden uitvragen in plaats van gaan stemmen op machtswellustelingen? Deze mening zou als werkbriefje meegegeven moeten worden aan een deskundige, maar goed gecontroleerde directie van ons land. Wellicht komen er dan wel zaken af en worden we niet meer geregeerd door de waan van de dag. Juist met het appelleren op de waan van de dag wordt het de populisten alleen maar makkelijker gemaakt. Weg dus met spoeddebatten en reactief politiek gerepareer na een uitzending van Zembla. Nederland: word wakker en kijk naar je teenage kinderen: zij snappen het.