Ik kreeg van een 23-jarige kennis deze week een mail met daarin een noodroep richting politiek. Zij is al twee jaar op zoek naar een starterswoning. De DWV kent twee criteria voor toewijzing afgezien van inkomensgrenzen. Voor starters is dit de leeftijd (hoe hoger hoe meer kans) en bij doorstromers – mensen die een woning achter laten – is dit woonduur. De woonduur van doorstromers is het aantal jaren dat de woningzoekende in zijn woning heeft gewoond op het moment dat hij een (nieuwe) woning betrekt. Omdat ze vrij jong is maakt ze voorlopig geen kans. Bovendien is haar inkomen ook nog niet geweldig.
Dus besloot ze om een woning toegewezen te krijgen samen met haar zus. De zus woont al twee jaar in een starterswoning, maar door met tweeën te gaan wonen zou ze doorstromer kunnen worden. Het leek het verstandigste dat ze gingen voor een woning in de doorstromersklasse. De inkomens bij elkaar opgeteld kwamen ze dan ook voor een goede woning in aanmerking. Ze kregen inderdaad een aantal woningen toegewezen, maar wezen de aanbiedingen af, omdat de huizen uitgewoond waren en er veel in geïnvesteerd moest worden. Maar begin dit jaar ging het goed: een toewijzing voor een nieuw huis in De Beljaart. De vlag uit. Op naar de DWV om te tekenen en wachten wanneer de sleuteloverdracht zou plaatsvinden. Een paar dagen later kwam het bericht dat het feest niet doorging. Men had nog eens gecheckt of de gegevens wel correct waren ingevuld en het bleek dat de woonduur niet klopte. Blijkbaar had de zus van mijn kennis niet begrepen dat de woonduur betrekking had op de huidige woning en had hier haar geboortedatum ingevuld. Ze woonde, afgezien van een studieonderbreking – haar hele leven al in ons dorp. Grote teleurstelling tot gevolg en een hoop frustratie.
Uiteraard zijn toewijzingscriteria altijd discutabel en als je het een beetje eerlijk wil doen ook erg ingewikkeld. De DWV heeft een simpel model gekozen en alleen mensen met een maatschappelijke voorrangsindicatie verstoren het huidige beleid. In het verleden schreef men zich in bij de DWV en afhankelijk van het aantal jaren dat je was ingeschreven kreeg je op enig moment een woning toegewezen. Het eerlijke aan dit systeem is dat burgers van Dongen meer kans kregen een woning toegewezen te krijgen, dan mensen van buiten. Het is namelijk niet zo logisch dat iemand van buiten zich zomaar zal gaan inschrijven in een andere plaats. Het nadeel van dit systeem is de administratie van de inschrijvingen. De DWV onderhield dit bestand, maar dat was vaak moeilijk. Eigenlijk geen taak voor de DWV, afgezien van puur een lijst bijhouden. De verantwoordelijkheid van het onderhoud van de inschrijving behoort bij de inschrijver zelf te liggen. Zou de DWV niet in contact kunnen komen met de inschrijver, omdat deze verzaakt heeft een verhuizing door te geven, dan zou men dit reglementair moeten afvangen. Als je niet gevonden wordt, vervalt je inschrijving. Je ziet dat er in de markt wellicht wel twintig verschillende modellen zijn die worden gehanteerd door de woningbouwverenigingen. Dat is niet bepaald transparant. Met de privatisering van deze organisaties is de kans op deze transparantie nog veel kleiner geworden. Ik ben van mening dat Dongenaren op één of andere manier voorrang zouden moeten krijgen op mensen die van buiten af komen in de sociale huursector. En welk systeem men daarvoor hanteert maakt op zich niet uit, als dit maar het gevolg is. Mensen die een woning wensen in de sociale huursector zijn in het algemeen ook niet draagkrachtig genoeg buiten de omgeving een bestaan op te bouwen. Ze worden op kosten gejaagd als ze ver van hun familie komen te wonen, terwijl ze juist vaak niet tot de hoogste inkomensklasse behoren. Bovendien zie ik in dit systeem dat vooral jonge mensen gedupeerd zijn. Het starters huuraanbod is al beperkt en de mogelijkheden om een koopwoning te kopen is door de torenhoge prijzen uitgesloten. En volgens mij moet de politiek de aanbieders van woningen kunnen opleggen welke criteria er worden gehanteerd. En inderdaad: je doet het nooit goed, maar met een iets fijnmaziger stelsel met wat meer zorgvuldigheid zouden de Dongenaren in ons eigen dorp kunnen blijven wonen, Dit is misschien ook beter voor de rest van de wereld.