Vanaf april gaat het gebeuren. De Dongense gemeenteraad komt vierwekelijks bij elkaar. Momenteel is dit om de zes weken, maar dat bleek niet vaak genoeg te zijn. Het blijkt dat de vergaderingen veel te lang duren en dat er weinig debat plaatsvindt. Die vergaderduur klopt ook wel want de gemiddelde gemeenteraadsbijeenkomst duurt zo ongeveer dik 3,5 uur gemiddeld. Ik ben ook vaak achter een vergadertafel te vinden, maar na zo’n anderhalf uur heb ik het wel gehad.
Niet dat het niet interessant is, maar je concentratie verlies je en het betekent dat je uitsluitend gaat pieken. Dat wil zeggen dat je eigenlijk alleen maar interesse toont voor het onderwerp wat jij hebt voorbereid of waarin je bent geïnteresseerd. Maar als je kijkt hoe het nu in 2008 gaat verlopen is er de eerste twee maanden in het geheel geen gemeenteraadsvergadering geweest. De geplande vergadering op 14 februari is afgelast, omdat het ambtelijke apparaat de stukken nog niet klaar had om te behandelen. Er vallen sowieso een aantal recesmaanden af, dus uiteindelijk hebben we nog minder vergaderingen dan voorheen. De burgemeester beklaagt zich al dat ze de humor mist in de raad; ik wil daar nog wel een schepje bovenop doen: Er is geen humor in de raad. Door de scherpe scheiding van coalitie en oppositie heeft het meer weg van een hanengevecht. En dat willen we nu de betrokkenen elke vier weken aandoen. Met de invoering van het duale stelsel zou er voor de gemeentelijke raad meer ruimte komen om de bevolking op te zoeken en zou er minder hoeven te worden vergaderd. De raad is namelijk een kaderstellend en controlerend orgaan en zou niet de planvorming zelf voor haar rekening moeten nemen. Daarvoor hebben we ambtenaren en het college. Maar nu we een paar jaar verder zijn merk je dat er dus eigenlijk niets is veranderd. De politiek gaat meer vergaderen om niet onder de mensen te hoeven komen en dus zich van hun verantwoordelijkheid af te wenden. En in de discussies in het gemeentehuis zie je dat er maar weinig is veranderd. Tijdens de commissievergaderingen worden de technische details van de plannen doorgenomen, maar houdt men het politieke kruit droog. Met moties, amendementen en veel gekrijs in eerste en vooral tweede termijn in de gemeenteraad gaat men het hanengevecht aan. Daarmee hun vijand confronterend met de feitelijke standpunten, onder het mom van: de eerste klap is een daalder waard. Daarop moet de vijand zich met schorsingen hergroeperen en een verdediging of nieuwe strategie eigen maken. Dat lukt met onze politieke amateurs uiteraard niet zo best, zodat de getalsmatige politieke verhouding, die vooraf al bekend was bepalend is voor de uitslag van het standpunt van de raad; een enkele spijtoptant daargelaten. Het hele circus draait om de verschillen en niet om de overeenkomsten. Dat is negatieve energie. En dat gaan we belonen door politiek te gaan cocoonen in het gemeentehuis. Ik voorspel u dat deze zet niet zal leiden tot een structurele verbetering van het functioneren van de gemeentelijke politiek. Ik kijk nu al reikhalzend uit naar de volgende reorganisatie.