Ik had nooit gedacht dat ik nog eens een column zou gaan wijden aan een aantal chemische elementen, maar het is toch gebeurd. Het gaat over CO2, in de volksmond stikstof genoemd en wij kennen het in de originele naam als kooldioxide. Alles wat een verbrandingsmotor heeft, verbruikt zuurstof en geeft o.a. kooldioxide terug. Een teveel aan kooldioxide levert het broeikaseffect op. Het gevolg is dat langzaam de aarde opwarmt. De geleerden zijn het er nog niet echt over eens hoe groot het effect is, maar het is zeker een schadelijk effect. Je moet dus voorkomen dat er teveel wordt verbrand. Woon je in zo’n fris land als het onze dan stook je behoorlijk en broeikassen we lekker mee. Ons land wil meedoen met de milieulobby en tracht de reductie van CO2 te behalen met een aantal maatregelen. Zo adviseren ze om onze huizen te isoleren. Niet dat dit echt financieel gestimuleerd wordt, maar als je minder stookt komt er minder CO2 vrij.
Zo hebben ze energielabels gehangen aan huizen en auto’s en is er een slurptax ingevoerd. Auto’s met grote emissie CO2 worden in de portemonnee aangepakt. Het gevolg is dat de koper van zo’n auto nog meer status krijgt –hij kan het betalen- en dat de kas van de overheid wordt gespekt. Iemand die 150.000 euro wegtast voor een auto kan ook 160.000 euro wegtassen. Dit helpt dus niets. Waarom durven we de autoindustrie niet echt aan te pakken en met voorschrijvende nationale of Europese wetgeving, de emissie-eisen sterk op te voeren en boven een bepaalde norm zelfs niet meer toestaan. Dat betekent dat zware en vervuilende auto’s schoner (en zuiniger) worden geproduceerd of nog beter: verboden worden. Als je om je heen kijkt zie je dat de auto’s alleen maar groter en zwaarder worden. Door de aantrekkende economie trekt de consument zich niet zoveel aan van al deze beperkingen. Als hij het met geld kan afkopen vindt hij het prima. Daar heeft hij tenslotte genoeg van. Een zeer twijfelachtige methode om CO2 te reduceren is het zogenaamde compenseren. Ik plant een boom in het regenwoud in Brazilië en daarmee koop ik mijn geweten af als ik in een vliegtuig stap. Afgezien dat de bedragen blijkbaar niet helemaal op de goede plaats terecht komen, vind ik dit een vorm die wellicht sympathiek lijkt, maar ook ervoor zorgt dat er in Nederland weinig gebeurt. Als we zo onze claims kunnen afkopen dan zal het milieu echt niet beter worden. Een variant hiervan wordt ook gebruikt door een energieleverancier die cacaoschillen opstookt en dit als compenserende energie ziet. Door het opkopen van de schillen wordt er meer cacao verbouwt, waardoor er weer meer CO2 wordt omgezet in zuurstof. Zo lust ik ze ook. Dat zou betekenen dat ook hout stoken milieuvriendelijk is. Blijkbaar gaat het nog te goed en denken we er zo wel erg gemakkelijk over. In Amsterdam wil men de uitstoot van CO2 verhogen door terrasverwarmingen aan te leggen. Dan wordt het drukker in de horeca. Als compensatie plant men ergens bossen aan. We gaan dus meer CO2 produceren en compenseren nog meer, zodat mondiaal het totaal minder wordt. Het zou wat mij betreft nooit zo mogen zijn dat wij alleen maar ons geweten moeten afkopen. We zouden milieumaatregelen moeten stimuleren met geld en onrendabele benzine- en dieselmotoren moeten verbieden. Dan verminderen we de CO2-uitstoot in onze eigen omgeving waarmee ook onze situatie beter leefbaar wordt. Blijven we hier ook gewoon ademhalen.,