Duale blunders

De gemeente Dongen worstelt met het dualisme. Door sommige partijen wordt het stelsel in zijn geheel niet gedragen om uiteenlopende redenen. De SP heeft er bezwaren tegen omdat het de zwaar socialistische planeconomie torpedeert: verantwoordelijkheden komen lager in de bestuurlijke organisatie te liggen, waardoor er verschillen op de werkvloer kunnen ontstaan en de VPD heeft het nooit zien zitten: die willen dat bestuur en gemeenteraadscoalitie in harmonie alles oplossen, daarbij de minderheid vergetendJuist het dualisme zou het debat in de gemeenteraad scherper moeten maken en het bestuur, die belast is met de uitvoering van het beleid zou door de raad betere kaders krijgen om te kunnen werken.

Daarnaast heeft de gemeenteraad de taak om het college te controleren. Op zich lijkt dit allemaal logisch. Het kaders stellen doet de gemeenteraad niet zomaar uit zichzelf. Informatie moet bij de burger worden opgehaald of er komen richtlijnen uit Den Haag die door de griffier en of het overige ambtelijke apparaat worden voorbereid. Het idiote hierbij is dat deze weer onder leiding staan van het bestuur en dat bovendien de voorzitter van de raad dezelfde is als die van het bestuur, namelijk de burgemeester, Dus dualisme in de kern is wel geregeld maar door de invloed van het bestuur op de informatie die de raad krijgt kan het zijn dat de raad haar taak niet goed kan uitoefenen. Wat we in Dongen zien is dat de gedelegeerde bevoegdheden haast integraal doorgeschoven worden naar de markt. Bureautjes worden ingeschakeld om de dienstverlening te organiseren en het bestuur tracht dan hierop regie te houden. De bureautjes leggen verantwoording af aan het bestuur en het bestuur aan de raad. Door deze getrapte verantwoordelijkheid kan het zijn dat niet alle informatie bij de raad terecht komt. De raad kan zich beroepen op een aantal hulpmiddelen om informatie boven water te krijgen en één ervan is de rekenkamercommissie, die ook met het dualisme is ingevoerd. Zo is er nu een probleem met het reïntegratiebeleid van de gemeente. Er stromen verhoudingsgewijs te weinig mensen door naar het arbeidsproces, terwijl de raad daar tot nu toe geen punt van heeft gemaakt. De rekenkamercommissie verwijt de raad dat ze te weinig kaders stelt, want het huidige beleid kost alleen geld en werkt niet. Maar de raad bestaat niet uit reïntegratiespecialisten. De raad bestaat uit politieke amateurs die blijkbaar overal verstand van moeten hebben. Dat kun je van een raadslid, die voor een hondenfooi een volledige politieke idealistische werkweek naast zijn betaalde baan erop na houdt, niet echt verwachten. De informatie om te kunnen sturen komt via het ambtenarenapparaat en bij landelijke partijen mogelijk vanaf hun hoofdkantoren. En als dan ook nog de raad om informatie moet vragen in plaats van dat het wordt aangeboden, dan wordt kaders stellen lastig. Zeker als het ook nog een beleidsterrein is, waarbij een politieke of lokale kleur niet relevant is en uitsluitend om technische redenen moet worden voorgelegd aan de raad. Of je nu links of rechts bent: reïntegratiebeleid is in een paar woorden vast te stellen en onomstreden: iedereen aan het werk. Ik snap wel waarom daarvoor geen aandacht is; hier is politiek niets mee te verdienen. En het bestuur (B&W) verdedigt zich door naar andere gemeenten te wijzen en te zeggen dat zij daar ook niet in slagen. Een zwaktebod om niet uit te gaan van je eigen kracht en blijkbaar neemt men er genoegen mee. De rekenkamercommissie maakt gebruik van andere bronnen en kan aantonen dat mogelijk reïntegratiebeleid wel effectief kan zijn. In plaats van verwijten te maken zou ze bestuur en raad ook tips kunnen geven. Zeker op zo’n technisch onderwerp, waar de lokale politiek zich in het verleden in zijn geheel niet mee bezig heeft gehouden en Dongen daarom ook heeft uitbesteed. In mijn ogen blijkt hieruit dat op sommige beleidsterreinen het niet zo handig is om de lokale politiek verantwoordelijk te maken van een algemeen maatschappelijk probleem. Theoretisch klopt het dat je dit soort zaken dicht bij de basis moet regelen, maar het ontbreekt aan kennis en inzicht. Het wordt uitbesteed waardoor het vaak duurder en moeilijker te controleren wordt. En landelijk: hoe kan de verantwoordelijke minister nog sturen? Als dat het gevolg is van het dualisme moeten we ons toch eens achter de oren krabben. En niet die arme gemeenteraadsleden een oorvijg verkopen.

KLIK OP ONDERSTAANDE KNOP OM DE MIJMERING TE BELUISTEREN

Requested file could not be found (error code 404). Verify the file URL specified in the shortcode.
Beoordeel dit bericht