Dongen haalt deze week de landelijke pers. Niet met een belangrijke boodschap over hoe goed onze gemeente is: nee, we hebben de twijfelachtige eer om als eerste gemeente de elektronische sigaret te verbieden. De Telegraaf zag daarom zelfs aanleiding dit op haar binnenlandse pagina’s te plaatsen. Terecht, want het is ook een opmerkelijk besluit van Piet Panis, onze wethouder. Blijkbaar is het voor onze beheerders van openbare gebouwen in de ogen van Piet te ingewikkeld de rokers van de neprokers te scheiden. Dus wordt alles over één kam geschoren.
Uitgerekend de voormalige roker, die juist van zijn verslaving wil loskomen, wordt in zijn genezingsproces in zijn oude verslavingsomgeving geplaatst. Is de roker net gestopt met het feitelijke probleem van de wereld van niet-rokers: het uitscheiden van rook met schadelijke stoffen, wordt hij door onze wethouder teruggeworpen en daarmee niet serieus genomen. Bovendien helpt zo’n maatregel ook niet echt met het stoppen met roken. Wettelijk is er geen grond om dit te verbieden, want de eSigaret wordt niet aangemerkt in de Tabakswet. Terecht, want deze sigaret is net zo onschuldig voor de omgeving als een kinder-chocoladesigaret. Ik vraag me dan ook af wanneer onze wethouder deze laatste gaat verbieden? Waarom besluit de wethouder nu zoiets? Waarschijnlijk is er een incidentje geweest in buurthuis of sporthal, waarbij de beheerder zich afvroeg of het “roken” van een eSigaret wel in de openbare ruimte mag. Daarop is hij naar zijn baas gegaan en die heeft het doorgespeeld naar het bestuur van de gemeente. En zo wordt niet-nadenkend een wel zeer opmerkelijk besluit genomen. Als ik Panis was geweest had ik toch wat navraag gedaan bij andere gemeentes voordat dit te besluiten. Waarom zou juist Dongen het spits moeten afbijten in deze anti-rooklobby. Niet omdat de rookruimte in de Cammeleur nu zo gezellig groot is -die is maar beperkt-, maar gemiddeld drukker bezocht dan de rest van het gebouw. Willen wij als Dongense burger dat ons dorp met zo’n move in de landelijke spotlights komt. Ik wil dit in ieder geval niet. In mijn ogen is dit besluit een typisch voorbeeld van een veel te bemoeizieke overheid. Als je dit voor de omgeving zo onschuldige handeling al aan banden gaat leggen, waar houdt het op? Ik vind het namelijk belangrijker dat andere besluiten worden genomen, die meer vuur hebben dan rook binnen de portefeuille van Piet Panis. En dan denk ik aan de muziekschool, de culturele accommodaties en de cultuurnota. Daar duurt het een eeuwigheid voor er iets gebeurt. Dus: ouders,: houd uw kinderen op uw erf als ze met een speelgoedtractor rondrijden en nog geen tractorrijbewijs hebben. Wellicht wordt uw koter geverbaliseerd door de wijkagent, wegens het berijden van een voertuig zonder de juiste vergunningen. Waar houdt dit op?