Van de week een opmerkelijk bericht vanuit het gemeentehuis hier in Dongen, waarbij ik even moest fronsen. Het blijkt dat de helft van onze lantaarnpalen niet in orde meer zijn. In Dongen staan er meer dan 5000 stuks, dus voor elke vijf Dongenaren is er momenteel één paal beschikbaar. Twee procent blijkt zelfs er zo erg aan toe te zijn dat ze eigenlijk gewoon gevaarlijk zijn. En met gevaarlijk wordt bedoeld dat ze gemakkelijk kunnen breken bij een aanrijding of dat er stukken af kunnen vallen. Het was mij nooit zo opgevallen dat het zo slecht gesteld was met ons verlichtende straatmeubilair. Waarschijnlijk omdat ze het allemaal gewoon doen.
Vroeger gebeurde het nogal eens dat er een lantaarnpaal maanden niet werkte, maar sinds de klachtenlijn van de gemeente wat laagdrempelig is geworden zie je dat niet zo meer. De gemeente had blijkbaar een plan in uitvoering om onderhoud aan deze palen te verrichten. Dat zou de afgelopen tien jaar moeten zijn gerealiseerd. In mijn ogen een niet sexy preventief onderhoudsproject, waarmee je electoraal zeker niet direct de grootste winsten gaat halen. Waarschijnlijk ook de reden dat je er niets van hoorde en het, voor dit doel, gereserveerde geld in barre tijden een andere bestemming had gevonden. Maar het is toch niet zo prettig als dan ineens naar buiten komt dat we eigenlijk direct gevaar kunnen lopen in de huidige situatie. Wellicht is het verstandig voortaan met een helm op door de straten van ons dorp te lopen. Het zal een-twee-drie nog niet opgelost zijn, want het ergste is nog dat het oorspronkelijke plan om budgettaire redenen momenteel niet kan worden uitgevoerd. Het gevaar zal er dus nog wel even blijven. Bovendien kan ik me niet herinneren dat ik ooit van een andere gemeente een dergelijk signaal in de openbaarheid heb gezien. Dan ga je jezelf wel afvragen hoe het dan is gesteld met andere zaken in ons dorp, waar onderhoud of beheer een belangrijke rol spelen. Denk aan scholen, riolering etc. Er is blijkbaar wel geld genoeg om heel de wijk de Hoge Akker om te ploegen om verkeersdrempels te maken, waar ik me van af vraag waarom men dit destijds al niet direct ‘goed’ had aangepakt. Zoveel is er verkeerstechnisch in deze woonwijk niet veranderd sinds zijn bestaan. Misschien moet de gemeenteraad haar controlerende taak eens wat serieuzer nemen en niet meer gaan bazelen over de kleur, maar over de kwaliteit van lantaarnpalen. Ziet u het al voor u: Kleuter zwaargewond bij botsing met skelter tegen verwaarloosde lantaarnpaal. Afgezien van een aansprakelijkheidsrisico van de gemeente is het voor zo’n toch wel welvarend dorp vreemd dat zoiets kan. Zeker ook omdat de gemeente wel megalomane plannen heeft het centrum te veranderen. Dongen wordt een bouwput en zal van lelijk eendje na zeven jaren zandhappen herrijzen als een mooie zwaan. Waarom? Natuurlijk, aan Dongen mag best wel iets worden opgeknapt en het streven om het oorspronkelijke lint weer herkenbaar in het straatbeeld te laten verschijnen juich ik wel toe. Maar Dongen blijft een dorp met weliswaar steeds meer woningen, maar geen groei in het inwonersaantal. Een vegeterende en vergrijzende gemeenschap dus. In mijn ogen is er dus al een centrum herrezen na enkele jaren zandhappen en dat is het nieuwe terrein van de Volckaert. Daar zal het drukker worden dan op het nieuwe Looiersplein, waar ondernemingen komen en vaak berooid gaan. Dongen kan beter zijn ambities bijstellen en aanvaarden zoals ze is: een rustig forensendorp, rijk aan cultuur en verenigingsleven; de ideale plek voor gezin en pensionado. En dan wil ik niet horen dat de lantaarnpalen op knakken staan; maar moet ik met een gerust hart rond kunnen rijden in een van ouds af bekend staand groene en verzorgde gemeente.